Úrval - 01.06.1947, Side 21

TRÚR TIL DAUÐANS
19
sóknin vill einnig fá orgel, svo
mjög hrífur orgelleikur hans.
— Það er rétt eins og sjálf-
ur herrann væri hjá manni við
guðsþjónustuna, segir gömul
kona.
Janus Bohn leikur nú á bæði
orgelin alla sunnu- og helgidaga
og fær 25 krónur á ári fyrir
það. Hann er hamingjusamur.
Hann er launaður starfsmaður!
Bræður hans líta upp til hans,
Benjamíns fjölskyldunnar, eins
og hann væri þeirra elztur, og
allir tala um snilligáfu hans og
hrista höfuðið, þeir dást að
honum.
En hann heldur áfram að bera
út póstinn á virkum dögum,
spila í kirkjunni á sunnudögum
og byggja orgel á nóttunni.
Seytján orgel auðnast honum
að byggja áður en hann verður
sextugur, þau eru í kirkjum og
trúboðshúsum víðsvegar um
eyna og bera vitni dugnaði hans,
iðni og trúfesti. Janus Bohn
hefir haft lánið með sér; það
sem föðurnum mistókst svo
átakanlega, lánaðist honum.
Samanlagt hafa þeir sigrað —
þannig lítur Janus á það.
— Hvað værum við bræðurn-
ir án föður okkar, segir hann
við þá. — Hann varð að fara á
undan okkur og ryðja veginn
fyrir okkur.
Já, lánið lék við Janus Bohn!
Þegar hann varð sextugur, voru
laun hans sem organleikara
hækkuð um helming, og menn
ympruðu á því að réttast væri
að sjá fyrir honurn, svo að hann
þyrfti ekki lengur að ganga
þessa þrjátíu km á dag með
þungan póstpokann á bakinu, en
gæti setzt í helgan stein og
iðkað list sína í næði. Það þyrfti
að vekja áhuga þingmannsins á
því, og fá hann til að útvega
honum svolítil eftirlaun frá rík-
inu. Eitthvað varð að gera!
En forlögin ætluðu sér annað
með hann, og þau urðu fyrri til.
Um sumarið hafði verið settur
ofn í kirkjuna, og þegar kveikt
var upp hljóp dyntur í orgel
Janusar Bohn og það vildi ekki
hlýða smiði sínum og meistara.
Janus komst að þeirri niður-
stöðu, að það yrði að stilla það
alveg að nýju. Gamli maðurinn
hóf starfið vonglaður — á dag-
inn fór hann með póstinn eins
og venjulega, og á nóttunni lá
hann uppi á gamla kirkjuloftinu
og vann að hinu ástkæra hljóð-
færi sínu.
Þetta var í desember og tíðin
slæm, hörkufrost og snjóbyljir,