Úrval - 01.06.1947, Qupperneq 79

Höfundur „Gæsamömmu í gæsahreiðrinu"
lýsir litlu atviki, sem vel
hefði getað orðið —
Alþjóðlegt vandamá
Grein úr „United Nations World“,
eftir I. A. R. Wydie.
^TUNDUM þegar ég reiðist
^ einhverjum, eða fólki yfir-
leitt, minnist ég atviks, sem
skeði eitt sinn í hraðlestinni
milli París og Lyon í Frakk-
landi. Ég lenti í rifrildi við
Frakka og öldurnar risu hátt!
En skyndilega var sem brugðið
væri upp töfrasprota og . . .
f þessari hraðlest var í þá
daga hægt að fá það sem kallað
var „couchettes“. Fyrir auka-
gjald gat ferðamaðurinn fengið
hálfan klefa að nóttu til og bú-
ið þar um sig til svefns með
mikilli fyrirhöfn. Rachel ferða-
félagi minn var brezk eins og
ég, og bjó hún um sig í öðrum
enda klefans, en ég í hinum.
Franskar járnbrautarlestir
vagga manni ekki beinlínis blítt
í svefn, enda svaf ég lítið um
nóttina, og var öll lurkum lamin
og rykug um morguninn. Og
ekki batnaði líðanin eða skapið
þegar fyrirferðarmikill Frakki
ruddist inn til okkar ásamt öðr-
um manni. Með því litla sem ég
kunni í frönsku skýrði ég mann-
inum frá því, að klefinn væri að-
eins fyrir okkur tvær.
Frakkinn leit á okkur, hátt og
lágt. Það sem hann sá: tvær
konur, ógreiddar, rauðeygðar
af svefnleysi og rykugar af sóti
og kolum, hefir sennilega ekki
talað til tilfinninga hans fyrir
kvenlegri fegurð, því að hann
hlammaði sér, án frekari um-
svifa, niður við hliðina á mér og
gaf félaga sínum merki um að
setjast andspænis sér.
Hann tók ofan hattinn, lagði
hann á bekkinn milli okkar og
beið þess að við tækjum eitt-
hvað til bragðs. Ég held að það
hafi verið hatturinn, sem kom
mér úr jafnvægi. Hann var svo
uppbelgdur af fyrirlitningu
karlmannsins á duttlungum
kvenna, sem hafa hvorki fegurð
né snyrtimennsku sér til afsök-