Úrval - 01.06.1947, Qupperneq 118

116
ÚRVAL
ættir að giftast henni og búa
með henni? En þú sleppur við
það. Þér má vera sama, hvort
hún er númer eitt eða númer
11800642 — er ekki svo?“
„Eg vil engin viðskipti eiga
við þetta kvendi,“ sagði Hómer.
„Hugsaðu um okkur hinar
konurnar," sagði Marge. „Hugs-
aðu um mig og okkur hinar,
sem skrælnum allar að innan, ef
við missum vonina — þú ert von
okkar allra, Hómer.“
Þegar ég vaknaði næsta
morgun, var klukkan orðin tíu.
Ég klæddi mig og fór inn í dag-
stofuna. Marge og Jane voru
þar fyrir. Ég spurði þær um
Hómer. „Hann sagðist ætla að
ganga nokkur spor í skemmti-
garðinum," sagði Jane.
„Hvað er langt síðan?“
„Hann fór út klukkan níu, og
sagðist myndi verða kominn aft-
ur fyrir morgunverð."
Ég fór að verða órólegur. Ég
fór niður til dyravarðarms, og
spurði hann, hvort hann hefði
séð Adam. „Já,“ sagði dyra-
vörðurinn, um leið og hann rétti
mér sendibréf, „hann bað mig
að fá yður þetta, þegar þér
kæmuð niður.“
Ég tók við bréfinu og hraðaði
mér upp til mín. Bréfið hljóðaði
svo:
Kæri Steve.
Ég bið þig að skoða þetta sem
uppsögn á starfi mínu í sam-
bandi við Endurfrjóvgunaráætl-
unina. Samkvæmt stjórnar-
skránni hefi ég sama rétt og all-
ir aðrir, til að segja upp starfi
mínu.
Það er bezt að ég segi þér
strax eins og er — ég er að
fara burt með Kathy. Ég reyndi
að gera skyldu mína, og ég hefði
kært mig kollóttan, ef Fay
Knott hefði ekki verið kjörin
fyrsta móðirin. Það var of langt
gengið. Og Kathy hefir líka bent
mér á það, að fyrsta barnið gæti
erft verstu eiginleika Fay
Knotts og mína, og ég tel mig
ekki hafa rétt til að láta slíka
hörmung bitna á mannkyninu.
Mér þykir leitt að verða að
yfirgefa Mary Ellen og Eleanor
litlu, en þær hafa nóg fyrir sig
að leggja. Ég vona að Mary
Ellen skilji það, að eina ham-
ingjuvon mín er í því fólgin, að
ég fari með Kathy. Vertu ævin-
lega blessaður.
Hómer.
Ég hringdi þegar í stað í