Úrval - 01.06.1947, Qupperneq 130

128
ÚRVAL,
sjóðandi vitlaust, þrátt fyrir
varkárni Pogeys.
Og æsingin reyndist ekki
ástæðulaus. Það kom í Ijós, að
lyf Thompsons var þess megn-
ugt, að gera karlmenn frjóa,
ef það var gefið inn í svo stór-
um skammti, að nálgaðist ban-
væni.
Stjórnin tók þegar í sínar
hendur framleiðslu lyfsins, og
Phelps-Smythe var falin yfir-
umsjá þess. Þetta var vanda-
söm staða, því að vitað var, að
Rússar voru að reyna að hnupla
leyndarrnálinu. Þeir játuðu jafn-
vel sjálfir, að svo væri.
Það eru á döfinni áform um,
að framleiða svo mikið af lyfi
'Thompsons, að unnt verði að
gefa það öllum karlmönnum í
heimi, jafnvel Mongólum. En
sem stendur virðisf þetta áform
eiga ákaflega langt í land.
Tregðan á framkvæmd þessa
mikla áforms er mjög skiljan-
leg. Þó að innanlandsdeilurnar
verði jafnaðar, eru vandamál
utanríkisstefnunnar eftir. Hóp-
ur manna er á þeirri skoðun, að
Sameinuðu þjóðirnar eigi að
f jalla um málið. En stjórnin er
ekki á því. Hún telur málið of
þýðingarrnikið til þess, að það
verði falið Sameinuðu þjóðun-
um til úrlausnar. Sameinuðu
þjóðirnar geti að vísu ráðið
fram úr vandamálum, svo sem
deiiunni um Transylvaniu, en
þeim sé ekki trúandi fyrir slíku
Ieyndarmáli sem lyfi Thomp-
sons.
Hómer Adam er búinn að ná
sér eftir ósköpin. Hann er ekki
frægari nú en faðir Ðionnefimm-
buranna.
Átján rnánuðum eftir að tví-
buramir okkar fæddust, kom
Pogey í síðustu heimsókn sína.
Það var sama daginn og Tyrk-
land lýsti yfir því, að það myndi
berjast, ef Rússar reyndu að
sölsa undir sig Dardanellasund-
in; sama daginn og Allantshafs-
fiofinn hóf æfingar í nánd við
Island og Bretar tilkynntu, að
þeir væru að styrkja víggirðing-
ar sínar Iijá Gibraltar. Það var
aðeins venjulegur dagur.
Pogey horfði á tvíburana
leika sér. Abel litli sat róiegur
og var að leika sér að kubbun-
um sínum. En Stephen lifli hafði
náð í hamar, og bjóst til að
keyra hann í höfuð Abels.
Pogey starði lengi á drengina.
Að lokum sagði hann: „Það
verður sama sagan.“ Svo fór
hann. V'ið sáum hann aidrei aft-
ur.