Úrval - 01.04.1974, Qupperneq 47

HVAR ER FJALL BOÐORÐANNA TÍU?
45
rangþýtt „Rauða haf“, en í raun og
veru heitir það „Sefhafið" eða „Sef
vatnið“. Orðið siv — eða sef ■— er
rétt spor í rétta átt, því að slíkur
gróður vex aðeins í ósöltu vatni,
ekki í sjó.
Á tímum Móse voru einmitt vötn
og mýrar í nánd við Nílarhólma,
sem náðu þaðan alla leið frá Súez-
flóa til Miðjarðarhafs. Nú er Súez-
skurðurinn gegnum allt þetta
svæði, vatnið orðið salt og sefið
horfið.
Flestir þeirra, sem rannsakað
hafa þessi málefni, eru á eitt sáttir
um, að það hafi verið eitt af vötn-
um þessa mikla fenjaflóa, sem ísra
elsmenn gengu yfir.
Har E1 telur sterk rök fyrir því,
að það hafi verið í nánd við núver-
andi borg í Egyptalandi, sem heitir
Kabrit, en þar sameinast tvö vötn,
stóra og litla Beiskjuvatn.
Áður en Súezskurðurinn umbylti
öllu þarna, en honum var lokið
1869, var þarna mjótt og grunnt
vað. „Og þegar hvassi suðaustan-
vindurinn þýtur yfir fenin, kominn
af auðninni," segir Har El, „ýfist
vatnið og flyzt til norðvesturs, og
getur þornað upp af grynningun-
um,“ líkt og smáfoss á hamrabrún.
Þetta kemur einmitt vel heim við
lýsingu annarrar Mósebókar, 14.
kap., 21. vers:
„Drottinn hrakti hafið brott, með
hvössum austanstormi, sem hélzt
alla nóttina, og hann þurrkaði haf-
ið, svo þar varð þurrt land. Og
hafið skipti sér.“
SKREF FYRIR SKREF
Eftir að ísraelsmenn voru komn-
ir heilu og höldnu þarna yfir, hlutu
þeir að íhuga, hvert halda skyldi.
Þarna greinir kenningu Har Els
mjög á við fyrri kenningar.
í annarri Mósebók 5. 3. segir
Móse við Faraó:
„Leyf oss nú að fara þrjár dag-
leiðir út í eyðimörkina og fórna
þar til Drottins Guðs vors.“
Þetta er endurtekið í annarri
Mósebók 8. 27.—28.:
„Leyf oss að fara þrjár dagleiðir
út í eyðimörkina."
Og Faraó svarar:
„Ég vil leyfa ykkur að fara —
en þið megið aðeins ekki fara of
langt brott.“
„Aðeins þetta eitt,“ segir Har El,
„útilokar hina almennu skoðun, að
hér geti verið um suðurhluta Sinai
skagans að ræða.“
„Þangað eru nærri 300 kílómetr-
ar,“ bætir hann við.
„Þessa vegalengd hefðu þeir al-
drei getað nefnt þrjár dagleiðir."
Það hlaut að taka ísraelsmenn
miklu lengri tíma að komast það,
sem kalla mætti „dagleið“, en svo,
að þeir kæmust þetta á þremur dag
leiðum.
Þeir snigluðust áfram yfir auðn-
ina með börn, sjúklinga, gamal-
menni og búpening. Og fyndu þeir
blett, sem hægt væri að hvílast á,
dvöldust þeir þar kannski dögum
saman. Þeir hafa raunar varla far-
ið þá vegalengd, sem venjulega
kallast dagleið, á minna en mánuði.
í hvaða átt hafa ísraelsmenn svo
haldið? „Við verðum að finna þrjá
helztu áningarstaði þeirra," segir
Har El, „til þess að ákveða leið
þeirra á landakorti."