Úrval - 01.04.1974, Side 50

48
ÚRVAL
inum. Þeir hafa líka gleymt lífi um
heimsins að sama skapi.
Árið 1947 kom þarna amerískur
rannsóknarleiðangur og áttu ferða-
menn sérstætt samtal við föður
Pakomius, sem ekki hafði sett fót
út fyrir klausturmúrana í fimmtíu
ár og aldrei hafði heyrt minnzt á
fyrri eða síðari heimsstyrjaldirnar.
Rétt bak við suðurmúr klausturs
hinnar heilögu Katrínar gnæfir
fjallið svo bratt og lóðrétt, að
klaustrið er í forsælu þess mikinn
hluta dags.
Það tekur tvær til þrjár klukku-
stundir að feta upp á fjallstindinn
eftir 3000 þrepum, sem munkarnir
hafa höggvið í granítið.
Þarna uppi, á dálítilli flöt, lifa
margar minningar um Móse, sem
á að hafa dvalizt hér 40 daga og 40
nætur, meðan hann var á tali við
Guð, og sofið í litlum helli.
Á þessum stað standa lítil krist-
in kapella og múhameðsk moska,
hlið við hlið.
Útsýnið er blátt áfram töfrandi.
í allar áttir blasa við ægilegar auðn
ir, djúpar gjár og graníttindar, sem
varpa frá sér purpurarauðum skugg
um, yfir skugga gjánna, meðan aft-
ansól hnígur yfir Afríku handan
Súez.
HULDIST REYK
Morguninn eftir vorum við svo
snemma á ferli, að himinninn var
ennþá dökkur.
En bráðlega hljómaði klaustur-
klukkan eins og hún hefur gert um
hundruð ára, 33 högg, eitt fyrir
hvert ár Krists á jörðinni.
Allt umhverfis okkur fór fólk að
rannsaka, fulltrúar hinna þriggja
miklu trúarbragða. Kristnir píla-
grímar fóru að hita kaffi.
Hópur Gyðinga, sem hingað voru
komnir, skreiddist úr svefnpokum
sínum og lagði af stað upp eftir
þrepum fjallsins, meðan loftið var
enn hreint og ferskt.
Múhameðski bílstjórinn okkar
sneri andliti sínu suður, áleiðis til
Mekka, féll á hné og flutti dagsins
fyrstu bæn.
Gæti nokkur annar staður átt svo
mikla friðsæld og eindrægni? Raun
ar er Jerúsalem hin helga borg
kristinna manna, Gyðinga og Mú-
hameðstrúarmanna, en þar til liggja
hinar ólíkustu aðstæður, bæði trú-
arlegar og persónulegar.
Á þessum stað er aðeins eitt að
baki, hin átakaþrungna ævisaga
Móse.
Þegar við lögðum af stað, hvíldu
ennþá djúpir skuggar yfir auðnum
og dölum.
En sólin skein, og ekki leið á
löngu, áður en fyrstu geislar henn-
ar sveipuðu „Fjall Móse“ gullnu
ljóshafi.
Alveg ósjálfrátt komu mér í hug
orðin úr annarri Mósebók:
„Þrumur og eldingar hófust, og
dimmt ský huldi fjallið. En allt
Sinaifjall var hulið reyk, af því að
Drottinn steig niður í eldi.“
Var það raunverulega þarna uppi,
sem þetta gerðist?
Eða var það norðar, einmitt á
þeim stað, sem Har E1 hafði fund-
ið?
Eða gerðist það á einhverjum
hinna mörgu annarra tinda, sem