Úrval - 01.04.1974, Síða 105

ÁSTKONUR BYRONS
103
innan var hún alltaf í sambandi við
Mary og ófeimin að veita ráðlegg-
ingar.
Mary virtist endurgjalda afskipti
Claire á sama hátt, þótt hún raun-
ar væri gröm yfir sambandi hennar
við Shelley. Og einu sinni, þegar
búizt var við, að hún liti inn sem
oftar, og tengdadóttir Mary ætlaði
að komast brott til að forðast að
verða á vegi hennar, sagði Mary:
,.Æ, skildu mig ekki eftir eina.
Hún hefur verið minn kross, síðan
ég var þriggja ára.“
Fvrir dauða sinn hafði Shellev í
erfðaskrá sinni ánafnað Claire 12
þúsund pundum. Hins vegar full-
vrti Mary, að hann hefði ætlað
henni aðeins sex þúsund pund, en
fvrir mistök prestsins hefði udp-
bæðin tvöfaldazt. Skiptaráðendur
dæmdu Claire alla upphæðina, en
samt yrði hún ekki greidd til henn-
ar. maðan faðir Shelleys. Sir Ti-
mothv. væri á lífi. Þegar Claire fór
frá Ítalíu, var gert ráð fyrir, að
bessi öldungur lifði vart meira en
fimm ár í viðbót. En hann lék á
iæVninn og lifði í 2 ár eftir bað.
Árið 1884, þeear hann dó
Claire þessi 12 búsund nund. Hún
sóaði mestum hluta u.pphæðarinnar
á heimskulegan hátt í skrautklæðu
að. Það litla, sem eftir varð, not.aði
hún til að flytjast til Florence. Þar
væri allt svo ódýrt. Þar bió hún 30
ár ævi sinnar, aðeins í tengslum við
ógifta frænku sína, Paulu Clair-
mont.
Aldrei skipti hún um skoðun
gagnvart þeim skáldum Byron og
Shelley öll þessi ár. Henni fannst
Shelley snillingur, „sá mesti, sem
ég hef nokkurn tíma kvnnzt“. Gagn
vart Byron lávarði ól hún stöðugt
hatur og fyrirlitningu í huga. Hún
fyrirgaf honum aldrei dauða All-
egru.
Þegar hún fárveik af kóléru hélt
sig vera að deyja, skrifaði hún til
Marv: ,.Þú gætir verið forvitin um
það, hvort tilfinningar mínar hafa
breytzt viðvíkjandi Byron lávarði.
Svo sannarlega ekki, langt frá því.
Þótt hin dýrðlegasta paradís stæði
mér opin, mundi ég hafna þeirri
'mröld, ef hann væri þar og ætti að
deila með mér kjörurn."
..Handa mér yrði engin hamingia
ng ekkert annað en eymd í nærveru
þess manns, sem eyðilavði líf All-
egru minnar á svo níðingslegan
hátt, sem hann gerði."
Þegar Byron var dýrðlegur gerð-
ur i lofi fiöldans fyrir þátt sinn í
s'álfstæði Grikklands, vildi Claire
ekki taka þátt í slíku. Við ensk»n
gest, sinn lét hún þessi orð falla:
..Hann kastaði heilmiklu af pen-
ingum í Grikki til þess að slá sig
til riddara sjálfan."
Þegar hún var sjötíu o.g eins árs
að aldri. lifði hún síðasta undur og
æsing ævi sinnar. Sá orðrómur gaus
upp, að Allegra hefði ekki dáið í
klaustrinu, heldur hefði Byron upp
diktað þetta allt til að losa sig við
Claire.
Nú hóf hún samt rannsókn í góðri
von. Þegar Trelawny frétti af þessu,
skrifaði hann Claire kuldalegt ■ en
þó skynsamlegt bréf.
„Ef ég væri á Ítalíu, mundi ég
lækna þig af fráleitri ímyndun
þinni viðvíkjandi Allegru. 'Ég
mundi fara í klaustrið og velja þar