Úrval - 01.05.1978, Qupperneq 98

96
ÚRVAL
Núna, næstum tveimur árum
seinna, bætti Nósenkó við
mikilvægum upplýsingum, sem
örugglega myndu leiða til þess að
Andrey fyndist. Það sem Angleton
hafði áhyggjur af var að Andrey
kynni að vera tálbeita, til þess egnd
að dreifa athyglinni frá innrás KGB í
CIA.
Þessu næst sneri Angleton sér að
því, sem kallað var ,,Sascha” málið.
Vlsbendingar, sem Gólitsín hafði
gefið, bentu á starfsmann CIA sem
sovétmenn höfðu sett klærnar í og
vann í Vestur-Þýzkalandi. Nósenkó
minntist einnig á Sacha en taldi hann
vera herforingja. Um skeið leiddu
þær upplýsingar leit CIA að
„Sascha” ávilligötur.
I tveimur tilvikum leiddu upp-
lýsingar Nósenkós til þess, að tveir
njósnarar sovétmanna náðust. Sá fyrri
var KGB njósnari í breska flotamála-
ráðuneytinu. Gólitsín hafði skýrt frá
því, að njósnara hafði verið komið þar
fyrir, nokkrum mánuðum áður en
Nósenkó setti sig í samband við CIA.
Við rannsókn féll gmnur á fjóra
menn, en Nósenkó kom fram með
upplýsingar, sem dugðu til að grípa
þann rétta —John Vassall.
I síðari tilvikum var um að ræða
uppljóstrun á meiri háttar KGB at-
hæfi í Frakklandi, eða um aðferð þá,
sem notuð var til að koma banda-
rískum hernaðarmálum frá herstöð
við Orly flugvöll, utan við París. Árið
1963 hafði bandaríska hernjósna-
stofnunin fengið upplýsingar, sem
bentu til þess að undirforingi í
bandaríkjaher, Robert Lee Johnson,
væri flæktur í sovéska njósnastarf-
semi. En vegna skriffinnskumistaka
var því máli ekki fylgt eftir.
Undirforinginn hafði hins vegar
ekki lengur aðgang að hernaðarleynd-
armálum á stöð sinni, og sovéska
leyniþjónustan hafði gildar ástæður
til að ætla að bandarísku
leyniþjónustunni væri kunnugt um
hann. Nú, 1964, sagðist Nósenkó
hafa heyrt í Moskvu að mjög
mikilvæg NATÓ-leyndarmál kæmu
frá njósnastarfsemi skammt frá París.
Þessar viðbótampplýsingar urðu til
þess aðJohnson var handtekinn.
Angleton taldist til, að Nósenkó
gæfi upplýsingar, sem hefðu verið
„dagsettar” — það er að segja upp-
lýsingar, sem Sovétmenn hefðu
gengið út frá að væm þeim nú þegar
orðnar gagnslausar sjálfum. Angleton
reyndi að gera sér grein fyrir hvort
Nósenkó hefði geflð þær af fyrirfram
yfirlögðu ráði, eða hvort það væri
tilviljun, að þær kæmu heim við
upplýsingar, þær, sem Golitsín og
fleiri höfðu látið í té.
Angleton þótti líka skrýtið að tveir
menn frá svo ólíkum deildum KGB
vissu svo mikið um sömu aðferðirnar.
Það gat bent tii þess, að uppljóstranir
Nósenkós 1962 hefðu verið út-
reiknaðar af sovétmönnum til þess að
leiða athyglina frá þeim upp-
lýsingum, sem Gólitsín hafði gefið.
Angleton var ekki ýkja trúaður á
tilviljanir. En þegar hann virti fyrir