Úrval - 01.05.1978, Blaðsíða 54

52
vallam — bátum. Eftir þeim bíða
piparkaupmenn frá Cochin sem
kaupa piparinn til útflutnings. Þar
var ég viðstaddur hefðbundin pipar-
viðskipti.
Aðferðin við þessi viðskipti miðast
að þvl, að bæði kaupendur og
seljendur séu ótruflaðir af
samkeppnisboðum. Þó fer allt fram
fyrir opnum tjöldum. Með fímm
seljendur í kringum sig, greip kaup-
andinn hönd eins seljandans og
varpaði klæði yfír hendur þeirra. Með
ákveðnum þrýstingi fingra og
kerfisbundnum handtðkum prúttuðu
þeif þegjandi um verðið. Eftir fimm
mínútur voru kaupin gerð og þeir
innsigluðu þau með þéttu handtaki í
augsýn allra. Þar með var kaupandinn
tilbúinn til næstu samninga. Enginn
þeirra, sem í kring stóðu, hafði
-hugmynd um endanlegt verð. Þessi
samningsaðferð er aldagömul.
Næsti ávörðunarstaður minn var
bærinn Cochin. Rétt við pipar-
markaðinn hefur AGMARK, gæða-
eftirlit indversku stjórnarinnar
aðsetur sitt með skrifstofum og
rannsóknarstofúm. Ég hitti unga
matvælafræðinginn Parameshwar
Sivasubramaniam innan um sjóðandi
krukkur, eimingartæki og brennara
með bláum logum. Þarna 'tryggja
hann og meðhjálparar hans, með
hvers konar tækjum, sigtum, upp-
leysiefnum og nákvæmum milli-
grammavigum, að hver einasta
útflutningssending standist þær
ÚRVAL
ströngu alþjóðalegu kröfur, sem td
hennar em gerðar.
Sivasubramaniam sýndi mér úrval
af villtum piparkornum. Ræktuð
piparkorn em um fimm millimetrar
eða minna í þvermál með djúpum
skomm, sem mynda eins og net um
allt berið. Þegar þau hafa verið
þurrkuð, em þau næstum alveg kúlu-
laga. Villtur pipar, sem líka er
dökkur, er minnst millimeter stærri í
þvermál, ekki með eins djúpum
skomm og svolrtið ávalur. Villti
ávöxturinn er heldur ekki nærri eins
bargðmikill.
Megnið af þeim pipar, sem
Mathew og starfsbræður hans láta frá
sér, kemst fyrr eða síðar á gamla
piparmarkaðinn í Cochin._ I gömlu,
fjölmennu markaðsgötunni em aðal-
stöðvar Pipar- og kryddsölu-
sambandsins — miðstöð indversku
piparverslunarinnar.
,,Hvernig er hægt að dæma um
gæði piparsins?” hrópaði ég og
reyndi að yfirgnæfa hávær hrðp selj-
enda og kaupenda.
Maðurinn, sem ég spurði, var af
ætt sem stundað hafði piparkaup í
fjóra ættliði. Hann stakk hendinni
ofan í sýnishornadyngju og fleygði
piparkorni upp í sig. Hann braut það
á milli tannanna, starði út í bláinn og
spýtti því út úr sér. Eins fór hann að
með korn úr þrem öðmm sýnis-
hornum. „Þessi,” sagði hann svo, og
benti á eina hrúguna, ,,er bestur. Svo
kemur þessi. Síðan þessi, og síðast
þessi hérna. Við dæmum eftir útliti