Úrval - 01.05.1978, Qupperneq 101

LEYNDARMÁL LEE HAR VEY OSWALDS
99
sína. Hann væri ekki sveitarforingi,
ekki einu sinni majór (eins og hann
hafði sagt 1962. Hann væri bara undir-
foringi. Hann sagðist hafa logið þessu
upp til þess að fá frekar pólitískt hæli.
Þeir sem yfirheyrðu hann, vissu að
það var ekki óalgengt að flóttamenn
af Nósenkós tagi reyndu að ýkja
mikilvægi sitt. En hvers vegna hafði
hann líka logið 1962, þegar hann
þvertók fyrir að hann myndi nokkum
tíma flýja? Því gat Nósenkó ekki
svarað.
Og það var fleira. Þegar hann kom
til Bandaríkjanna, hafði hann í fómm
sínum sovéskt fararleyfi, sem
heimilaði honum að vera í Gorki í
nóvember 1963. Hann sagðist hafa
verið í Gorki til þess að taka þátt í leit
að svikra að nafni Tsérepanof. Hann
sagði að maðurinn hefði náðst, verið
leynilega yfirheyrður og tekinn af lífi.
Þetta nafn var CIA vel kunnugt.
Maður að nafni Tsérepanof hafði
óvænt sent pakka með sovéskum
jeyniskýrslum til bandaríska sendi-
ráðsins í Moskvu í október 1963,
þótt hann hefði aldrei áður haft
samband við CIA. Starfslið sendi-
ráðsins hafði ljósritað þessi plögg.
Síðan vom þau send Sovétstjórn til
baka — fyrir skrifstofumistök (eða
vegna þess að gmnur lék á að þau
væm gildra, leið til að koma að
röngum upplýsingum).
Innan CIA var mjög efast um að
Tsérepanofplöggin væm ófölsuð.
Með þvl að hafa þetta fararleyfi í
fómm sínum, var Nósenkó óbeinlínis
að reyna að sanna að þau væm það —
því hvers vegna hefði annars verið
haft fyrir því að leita að þessum
manni og taka hann af lífi? En svo
merkilega vildi til, að á ferðaleyfínu
stóð að staða Nósenkós væri sveitar-
liðsforingi. Hvers vegna stóð það, úr
því hann var aðeins undirforingi?
„Einhver skrifstofublók hefur
hlaupið á sig,” svaraði Nósenkó.
Þvílíku svari áttu sérfræðingarnir í
Sovétrússnesku deildinni hjá CIA
erfltt með að kyngja. Þeim fannst
ekki mega horfa fram hjá þeim
möguleika, að skjalið hefði verið búið
til með það fyrir augum að leggja
fram sönnunargögn fyrir mikilvægi
Nósenkós. Ef plaggið væri vafasamt,
varð líka að telja þá ástæðu sem hann
sagði liggja til útgáfu þess, vafasama.
Annar alvarlegur brestur kom í
sögu hans, þegar hópur dulmáls-
fræðinga frá bandaríska öryggiseftir-
litinu fóm yfir skeytaskipti milli
Moskvu og Genfar á þeim tíma.sem
Nósenkó sagðist hafa fengið skeyti
um að koma aftur heim til Moskvu,
og fann ekkert skeyti til hans. Þegar
þetta var lagt fyrir Nósenkó,
viðurkenndi hann að hafa spunnið
þetta upp af ótta við að CIA krefðist
þess að hann sneri aftur heim til
frekari njósna.
I sjálfu sér sannaði þetta ekki að
hann væri ekki allur þar sem hann var
séður; pólitískur flóttamaður sem var
einfaldlega að reyna að gera sig
svolltið mikilsverðari (með
stöðufölsun) og leggja áherzlu á hve