Víðförli - 01.11.1954, Síða 21

SIGUR KROSSINS SIGUR VOR
19
um helgaðir með fórnargáfu líkama Jesú Krists í eitt skipti
fyrir öll. Með einni fórn hefur hann um aldur fullkomnað
þá, er helgaðir verða“ (10, 10, 14).
Kristsur dó vegna vorra synda samkvæmt ritningunum.
Boðberar frumkristninnar fundu í Gamla testamentinu vís-
bendingar um Krist og fórnardauða hans. Samtalið á veg-
inum til Emmaus (Lúk. 24) varpar ljósi yfir það, hvernig
það fer að ljúkast upp í birtu páskanna, að hverju líf Jesú
harði stefnt og hvað það var, sem undir bjó, þegar hann
talaði um við lærisveina sína með orðum, sem þeir skildu
ekki þá, hvaða erindi hann ætti til Jerúsalem í síðasta sinn.
Sú ritning, sem dýrmætust var í þessu tilliti, er vafalaust
53. kap. Jesaja, þar sem talað er um þjón Drottins, er sak-
laus líður fyrir syndir lýðsins. „Hegningin, sem vér höfðum
til unnið, kom niður á honum og fyrir hans benjar urðum
vér heilbrigðir“.
Þessi og hliðstæð spádómsorð hafa verið þungvæg í aug-
um Jesú sjálfs og lykill að skilningi hans á köllun sinni (sjá
Víðförla 4. árg. bls. 17—19 og 6. árg. bls. 77—78). Hann
vitnar og sjálfur til Jes. 53, þegar hann gengur út til
Getsemane: Þetta, sem ritað er, hlýtur að koma fram við
mig (Lk 22,37). Post. 8 og 1. Pét. 2,21—24 sýna, hvern-
ig ummæli Jesaja hafa verið notuð til þess að túlka fórn
Krists: Hún er fólgin í því, að hann tók á sig þá refsingu,
sem aðrir höfðu unnið til, fórnaði sér í sektarfórn.
Þetta er túlkað víða með líkingu lausnargjalds. Þá lík-
ingu notar Jesús: Hann var kominn til þess að gefa líf sitt
til lausnargjalds (Mt. 20,28). Þessi líking var glögg og
áhreifanleg á tímum, er skuldafangelsi voru algeng og á-
nauð vegna skulda (sbr. Mt. 18,21—35). Allir könnuðust
við, að mansmenn urðu keyptir og mátti kaupandinn gefa
þrælinn frjálsan, ef hann vildi. Leysingi var þakklátur