Víðförli - 01.11.1954, Síða 89

SKÖPUNARSAGA OG SKÖPUNARTRIJ
87
uppfræða um frumsögu mannkyns, heldur er það að tala
um mig og þig, um manninn (Adam þýðir ,,maður“) eins og
hann er í því ástandi að hafa brugðizt Skapara sínum, svik-
ið lífið, ofurselt sig synd og dauða. En þessum sama, gamla
manni, mér og þér, boðar Nýja testamentið hlutdeild í sigr-
andi lífi hins nýja manns, Jesú Krists, að hann verði frum-
burður meðal margra bræðra og vér ummyndumst til hinn-
ar sömu myndar (2. Kor. 3,18). Það er þessi ummyndun,
sem kirkjan og Drottinn hennar hafa áhuga á, en þær mynd-
breytingar dýra- og jurtategunda, sem könnun jarðlaga leið-
ir í ljós, liggur þeim í léttu rúmi.
Trú kristinna manna á Guð, Skapara himins og jarðar, er
ekki fálmandi tilraun til þess að leysa hugarþraut, heldur
meðvitund um og afstaða til lifandi föðuí, sem „starfar
allt til þessa“, skapar án afláts. Hann hefur ekki lokið verki
sínu í árdögum og síðan látið sér nægja eftirlit með fulln-
uðu verki. Grunnfærnislegt yfirlit yfir 1. Mós. 1—2,4 get-
ur vakið slíka hugmynd, því að þar er talað í þátíð. En
endra^ær talar Biblían yfirleitt urii sköpunina í nútíð (sjá
t.d. Sálm 104 og 147, sbr. fyrr greind dæmi). Guð er að
skapa. Hverju sinni sem þú dregur andann er Guð að skapa
þig. Veröldin öll er á hverri andrá borin uppi af orði Guðs,
sífellt knúin af Guðs „verði“. Þess vegna getum vér aldrei
rýnt sköpunarverkið til róta. Vér erum ekki nema að litlu
leyti áhorfendur að athöfnum Guðs, heldur fyrst og fremst
öreindir, sem hann hefur teflt fram á skákborð sitt til þess
að leika smásjárþátt í óyfirsjáanlega stóru tafli.
Sköpunin stendur yfir. Vér lesum ekki sköpunarsöguna
í bók, vér erum að lifa hana. Vér lesum ekki sköpunarsög-
una í Biblíunni, en boðskapur Biblíunnar birtir merkingu
þeirrar sögu, sem vér erum að lifa. I ljósi þess boðskapar
verður kristinn maður bjartsýnn. Störf mannsins og afköst