Ný félagsrit - 01.01.1873, Blaðsíða 10

10
Um jarðyrkjuskóla.
aptur. þegar endaí) var, kusu þeir annan, sem halda
skyldi ræSu í næsta sinn, og kvá?>u á, um hvert efni hún
skyldi vera; stundum fékk sá, er kosinn var, aS ráfea því
'sjálfur, um hvert efni hann vildi ræfea, og tók hann sér
þá, sem eídilegt var, þaö er hann vissi sig færastan í.
Kennararnir voru þá ætíð við, annar eða báðir, og lög&u
orb í þegar meb þurfti; því stundum gat orðið allsnörp
þræta útúr öllu saman, þegar einhverjum þútti fara að
halia á sinn hluta.
þareð það er kvikfjár-ræktin og jarðyrkjan, sem ftest
fúlk lifir af í kríngum skúlann, má nærri geta, að slíkur
skúli, sem þessi, er einkanlega ætlaður til afe kenna fúlki
réttustu og beztu aðferð vife þetta hvorttveggja; en hvort-
tveggja grundvallast þú á annari undirstöfeu. Ef mafeur á
afe geta haft margt og gott kvikfé, verfeur mafeur sjálfsagt
einnig afe hafa núg og gott fúfeur handa því; en til þess
afe geta fengife núg fúfeur, þá hlýtur mafeur afe hafa núgan
og gúfean áburfe á jörfeina, því gras og jurtir þurfa nær-
íngar vife, eins og dýrin, til afe geta þrúast og lifafe.
Aburfeurinn er þessvegna sú undirstafea, sem öll jarfeyrkja
og kvikfjárrækt afe raiklu leyti grundvallast á. Vife skúlann á
Steini var höffe ágæta gúfe mefeferfe á áburfeinum; hann var
ætífe blandafeur mefe mold, og haffeur í einu byrgi, þar sem
hvorki regn né rennslisvatn gat komizt afe honum. Hlandife
rann úr flúrnum í rennu efea stokk, sem var undir honum,
og lá afe kistu, er var múrufe i gúlfinu undir áburfear-
haugnum. þegar búife var afe moka mold saman vife
áburfeinn, pumpafei mafeur hlandife upp úr kistu þessari og
yfir allan áburfeinn, en þafe af hlandinu, sem moldin gat
ekki tekife vife, seig saman nifeur á botninn á haugnum, og
af því botninn hallafeist alstafear aö kistunni, sem undir
var, seig hlandife nifeur t hann. þetta hland var sífean