Ný félagsrit - 01.01.1873, Blaðsíða 46

46
Fáein orð um áburð.
Ta&iS á mafrnr helzt ah jafna út og blanda meb mold
tYÍsvar í viku; þá er mokafcur í sundur haugur sá, er
safnazt hefir saman, og jafnabur út yfir gúlfib í haugs-
húsinu, en þú ei lengra út, en a& þakib nái hérumbil
hálfa eba heila alin út yfir áburbarhauginn, svo ab vatn
þab, er rennur af þakinu, komi eigi á ábur&inn. f>ar sem
eru veggir á haugshúsinu, er dýngjan látin ná út ab þeim.
þegar búib er ab jafna áburbinn út yfir, ber mabur þura
mold út yfir allan hauginn og jafnar hana vel yfir al)t.
Mold sú, sem á ab koma í áburfeinn, á ab vera svo mikil,
ab hún sö hérumbil partur á múti tabinu. Bezt er, ab
áburburinn sé sem fastast þjappabur saman, svo ab sem
minnst af lopti geti komizt inn í hann, og til þess er víba
hafbur sá vani, ab tevma hesta fram og aptur yfir áburbar-
hauginn, einusinni eba tvisvar í hverri viku.
þegar búib er ab moka mold saman vib áburfeinn og
jafna hann út, tekur mabur hlemminn af gryfjunni og
dregur svo þvagib upp í byttum, hellir síban út yfir dýngj-
una, og heldur því svo lengi fram, sem nokkub getur
sigib nibur í hauginn. Til þess ab þvagib renni ekki
út yfir hauginn, leggur mabur bryggju af áburbi utan meb
á dýngjunni, svo þar verbi hærra. Gott væri ab hafa
pumpu eba dælu í gryfjunni, svo ab mabur geti ausib
þvagib upp meö dælu, í stabinn fyrir ab draga þab upp í
byttum; en þab er ekki svo auövelt fyrir fúlk aö fá sér
slíkt, og yrti því hentast fyrst um sinn ab hafa hitt
rábib.
HrossataiMö er fljútara ab taka í sig hita en nokkurt
annab tab, sem fyr var getiö; þab ætti mabur aö minnsta
kosti tvisvar eÖa þrisvar í vilsu ab jafna út og blanda
me& mold, til þess a& missa sem minnst af kraptinum úr
því, og til þess a& varna viö, a& allt of mikill hiti geti