Ný félagsrit - 01.01.1873, Blaðsíða 12

12
Um jarðyrkjuskóla.
legt fó&ur. Til þess aö fá tún þetta vel ræktaí) upp,
þurfti bæí)i dugnafe og kunnáttu, og mikla penínga.
þegar mabur vill rækta vel upp tún sín, iætur mabur
sér ekki nægja aí> slétta þau, heldur útrýmir um leife öllu
illgresi, sem vex á þeim, og sáir þar aptur gúf)um gras-
tegundum, slíkum sem eiga bezt vi& á hverjum sta&; ma&ur
grefur lokræsi alsta&ar þar, sem me& þarf, og veitir me&
því burt öllu ska&legu og úþörfu vatni. þar sem jör&in
er mögur ber ma&ur mikinn ábur& á hana, til þess a&
koma krapti í hana, því hvorki gras né a&rar jurtir geta
vaxi& vel í magri jör&.
Túninu á Steini var skipt í tíu reiti, sem voru hér-
umbil allir jafn stúrir; var þarme& ætlazt á, a& rækta
skyldi upp allt túni& á tíu árum. A&fer&in til þess var
sú: Fyrsta ári& var fyrsta stykki& (Nr. 1) plægt um
hausti& og látið fá lítinn áburð, sem borinn var á þa& um
veturinn e&a næsta vor eptir; var þá sá& í þab stykki
höfrum. Næsta ár var þab plægt upp aptur og þá þvert yfir
þa& er plægt var haustinu á&ur, svo a& ef fyrra ári& væri
plægt frá austri tii vesturs, þá var nú plægt frá nor&ri
til su&urs. þetta var gjört til þess, a& skera torfstrengina
frá fyrra árinu í sundur. Hnausarnir voru þá vel muldir
í sundur me& jarðyrkju-verkfærunum, og borinn mikill
ábur&ur á; síðan sá&i ma&ur anna&hvort kartöplum, kál-
rapa e&ur næpum í reitinn. Næpurnar e&ur kálrapinn er
sú sá&tegund, sem bezt borgar sig a& rækta til fú&urs
handa kúm og fé í Norvegi, því þar fæst venjulega af
teignum 100 til 130 tunnur kálrapa, og af næpum einar
130 til 160 tunnur. Níu tunnur af næpum er áliti& að
sé eins gú&ar til fú&urs eins og skippund af heyi, og fimm
tunnur kálrapa eru jafndýrar því, en kálrapinn er opt
haf&ur af fúlki til fæ&is, því hann er bæ&i hollur og