Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1988, Page 121
TÓFT UNDIR HELLISBJARGI
125
30. mynd. Rústin undir Hellisbjargi eftir uppgröft, séð til austurs. - Fig. 30. Ruin at Hellisbjarg
after excavation, looking east.
að í suðausturhorni var grynnra ofan á mannvistarlög en annars staðar.
Einnig skyldi athygli vakin á því, að suðvesturhorn aðalhúss var ekki að
fullu grafið af því að þar grípur vatnsþróarveggurinn út yfir húshornið
og hann vildu menn ógjarna skemma.
Fundaskrá
Engir ótvíræðir munir fundust í tóftinni, en mörg sýni af ýmsu tági
voru tekin. Þau eru gróflega flokkuð eftir tegundum hér á eftir. Öll eru
skráð í Þjóðminjasafni undir Þjms. 1985:118:P1 o.s.frv.
Viður
Pl. Smáspýtur, óbrenndar, safnað 1967 og 1971, 10 talsins. Sú lengsta er 6,25 sm. Ein
gæti verið formuð. Lítið er hægt að segja um notkun.
P9. Tvær spýtur úr furu, þ.e. úr rekaviði. Sú stærri er 22,5 sm löng og 5 sm brcið,
þykkt 1,4 sm. Fannst norðarlega við vesturvegg í tóft árið 1971. Líklega úr húsa-
viði. Furan, sem reyndist vera Pinus pumila, var aldursgreind í Svíþjóð (St 4191).
P10. Tvær sléttar og þunnar tréflísar, 6,5 x 2,4 x 0,6 sm og 10,7 x 1,8 x 0,55 sm.
Fundust á sömu slóðum og „trékrossarnir“. Petta var greint sem Picea sp. og
aldursgreint í Svíþjóð (St 4192). Er hér að öllurn líkindum einnig um rekavið að
ræða.