Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1988, Qupperneq 130

134
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
Eitthvað hcfur það verið breiðara vestast cn austast, en varla svona
mikið. Húsið sneri í suðvestur-norðaustur, eða nokkurn veginn eftir
hólrananum.
Á 3,50 m löngum kafla austast var gólfið nokkurn veginn lárétt. Það
var bleikt öskugólf, mjög greinilegt, og náði út að gafli og veggjum alls
staðar. Mjög lítið var þar um grjót, aðeins fáeinar litlar hellur hér og
hvar, sem sjást á uppdrætti (32.mynd). En fyrir vestan þennan kafla
skipti þannig um, að þar fór að halla nokkuð jafnt og þétt vestur eftir,
svo að vestur við dyr var gólfið um 60 sm lægra en á þessum lárétta
kafla austast. Jafnfraint fór svo að verða meira um grjót í gólfinu,
einkanlega þó eftir miðjunni endilangri (33.mynd). Einna austast í þess-
ari steinabreiðu var stór hella og í kringum hana aðrar minni og vestur
frá þessu fyrst í stað óreglulegar hellur og steinar. Þarna hafði greinilega
verið kyntur eldur, því að aska var þar mjög mikil, sams konar og á
gólfinu fyrir austan.
Þegar komið var vel vestur fyrir mitt hús urðu þessar hellur samfelld-
ari og þéttari, eiginlega reglulegur flór, en norðan til við hellulögnina
var á einum stað mjög stór drangur eins og greinilegur stokkur, 160 sm
langur, og suður af honum aðrir minni, en þó í framhaldi af honum
(34.mynd). Stóri steinninn var 12 sm hærri en hellurnar, sem að honum
lágu. Hellustéttin hélt svo áfram vestur eftir og vestast voru nokkrar
mjög stórar hellur í gólfinu, og hélt þetta áfram út úr dyrum. Þess skal
getið, að ekki tókst að finna greinilega dyrabreidd eða heillega kampa,
en enginn vafi er á, að á vesturgafli hafa verið dyr og halli gólfsins hélt
áfram út úr þeim, og var þá komið niður undir mýrina, sem þarna er
fyrir framan.
Þegar þetta var fúllgrafið allt saman, minnti það mikið á fjós með flór
í miðju, básstokk, sem þó var ekki greinilegur nema á parti, og svo
steinalaust svæði báðum megin við. Hins vegar var öll þessi steinalögn
á kafi í ösku, svo að lagið var allt að 10 sm þykkt, t.d. við stóra stein-
inn, svo að í húsi þessu hefur greinilega verið mjög mikið um elda-
kyndingu, til hvers sem hún hefur verið. Aska þessi var yfirleitt bleik
móaska, en í henni voru viðarkolabútar hér og hvar og gráleitari
skellur. Annars var askan yfirleitt mjög hrein, og lítið var um beinaagn-
ir, þó að fyrir þeim vottaði. Til beggja hliða, á því svæði þar sem grjót
var lítið eða ekki, var hins vegar miklu minni aska. Fyrir henni vottaði
meira eða minna en þar var hún meira eins og dreif innan um mold, og
tók þetta sig allt öðru vísi út en á stéttinni í miðju húsinu.
Áður en meira verður um það fjallað til hvers þetta hús hefur verið
notað, skal hér getið þcirra hluta, sem í tóftinni fundust og sýnishorna,