Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1988, Qupperneq 162

166
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
P90. Gulleitur steinti, slétt kúptur á annarri hlið, en með ljósfjólubláum kristöllum á
hinni. Mesta haf 13,6 sm. Kann að vera ametyst og sennilega ofan af landi.
P91. Ávalur jjörusteinn, lítill og mjög rcglulega kringlóttur, og fáeinir smásteinar.
Fundust í gólfi. Einnig fundust nokkrir ávalir fjörusteinar af lóðarsteinsstærð.
P93. Viðarkolasýni, nokkur, tekin á og í gólfi (St 8348).
P94. Viðarkol sem safnað var austur af austurgafli tóftarinnar, um 0,5 m neðan við Ö
1362 gjóskulagið. Greint sem birki (Birm-1128).
Lab. nr. Aldur í árum Leiðrétt skv. Stuiver & Pearson 1986
fyrir 1950. + — 1 a H— 2a
St 8348 925 + - 80 BP cal AD 1017 - 1214 cal AD 970 - 1260
Birm- 1128 940 +- 60 BP cal AD 1018 - 1166 cal AD 980 - 1230
P95. Viðarkol, salli og gjallmolar, safnað austan tóftar. Gjallið var greint sem smíða-
gjall af G. McDonnell við Department of the Environment í London.
P96. Sýni af gráu lagi ofan af bálki í austurenda tóftar. Grcint sem fosfórríkur jarð-
vegur úr sjófangi, sem myndast í gcgnum fugladrit og sclaskít, og sem helst er
að finna í fuglabjörgum og selalátrum. Bendir það til, að húsið hafi annaðhvort
verið fuglageymsla eða að þar hafi verið gert að sjófangi, fugli, fiski, sel og jafn-
vel smáhveli.3
P97. Sýni af gólfskán, tekið 16.7. 1981.
P98. Steinn, grænn, fannst á palli við austurgafl tóftar.
Þegar spurt er til hvers þetta hús hafi einkum verið notað, verður
ekki allskostar greitt um svör. Bær eða íbúðarhús hefur þetta ekki
verið, en þó hafa menn hafst við í því. Að vísu er ekkert reglulegt eld-
stæði í húsinu og hlýtur það að vekja athygli, því að ekki vantar næg
merki þess, að farið hefur verið með eld þar innan veggja. Engir voru
þar þó eldmerktir og sprungnir fjörusteinar, og er það í sjálfu sér
athyglisvert, ef til dæmis er borið saman við rústina undir Hellisbjargi.
Þegar á allt er litið virðist eðlilegast að álykta, að húsið megi kallast sjó-
hús tilheyrandi annaðhvort aðalbænum ellegar þeim sem byggðu bæinn
í Goðatættum, eða þá búð aðkomumanna, sem lágu við í Papey til að
veiða fisk og fugl. Mundi þá að líkindum sama skýringin eiga við um
bæði smáhúsin við Áttahringsvog. Tilveru sína einmitt þar eiga þau þá
því að þakka, að þarna er annað aðaluppsátur eyjarinnar.
Viðarkol úr gólfi tóftarinnar voru aldursgreind með C14 aðferðinni
(sjá P 93). Niðurstöður aldursgreiningarinnar benda til notkunar á tíma-
bilinu frá 11. til 13. aldar. Lega hvíta gjóskulagsins yfir tóftinni sýnir
hins vegar að húsið var komið úr notkun allnokkru fyrir 1362. Ekkert
5. Ibid, sýni nr. 6, bls. 4-5.