Andvari - 01.01.1976, Blaðsíða 138

136
SIGURÐUR ÞÓRARINSSON
ANDVAIÍI
fyrir sér óldeifa tinda fullkomnunarinnar, sem hann veit að hann rnuni aldrei
geta komizt í námunda við, hvað þá klifið.
Þegar ég sneri aftur heim til Akureyrar þetta kvöld, hafði himinninn
hulizt hálfgagnsæjum skýjafellingum, sem virtust verða til úr engu. Fyrstu
stjörnurnar lýstu gegnum þær, en áður en ég var kominn hálfa leið í bæinn,
var farið að snjóa, fyrsta snjó haustsins á láglendi, stórum flygsum, og enn var
enginn andvari, er bærði þær. Þeim fjölgaði æ hraðar, jörðin huldist hvítu
lagi eins til tveggja þumlunga þykku. Síðast svifu niður gagnsæjar, flipóttar
flögur. Það var dásamlegt að sjá fjallatindana koma fram, er élinu létti, skýrt
teiknaða og ennþá sveipaða daufri aftanglóð.
Ég hélt niður móana og niður á veginn, er lá til bæjarins. Rökkrið var
orðið að rnyrkri, áður en ég komst niður á hjallann upp af bænum. Þaðan
sá ég, að merkileg 'breyting hafði á orðið. 011 hús í bænurn voru uppljómuð
innan frá og ekki til sá gluggi, að ekki varpaði hann mynd sinni á snjóinn.
Það rifjaðist þá upp fyrir mér, að það átti að ræsa vatnsrafstöðina þetta kvöld.1)
Það var búið að tala um þetta í marga daga. Hótelstýran mín, rakarinn, bók-
salinn, póstmeistarinn, allir höfðu í hverju samtali komið inn á þetta: „En
þegar við fáum nýju raflýsinguna . . .“ Ég hafði ekki gert mér grein fyrir því,
hversu mikils virði þetta var fólki svo nærri heimskautsbaug. Hingað til hafði
verið mjög dimmt í bænum um nætur. Steinolía er dýr hér, því að hún er
langt að flutt og olíulampaljós varð að spara. Nú gátu allir notið ljóssins,
náðargjafar vatns, er féll af fjöllum ofan. Ég leit inn í tóbaksbúðina, sem var
böðuð í Ijósi. Gamla sölukonan var ekki langt frá því að verða málug í gleði
sinni. ,,Að hugsa sér,“ sagði hún, „að við skulum hafa lifað í myrkri allar þess-
ar löngu vetrarnætur. Sjáðu, það þarf aðeins að hreyfa þennan hnapp," og
hún sýndi mér, hvernig þetta gekk til. 011 börn í bænum höfðu safnazt saman
fyrir framan járnvöruverzlun, þar sem mörgum gerðum af ljósakrónum, sem
kveikt hafði verið á, var stillt út til sölu. Feður og mæður gengu fram og til
baka framan við hús sín og virtust vart trúa því, að þetta væru þeirra eigin hús.
1 stað daufa olíulampans, sem verið hafði í bóka'búðarglugganum, var nú komið
rafljós, svo að auðvelt var að lesa bókatitlana. Auk íslenzkra hóka — sögubóka,
ævisagna, Ijóðabóka — var þarna eintak af Danasögu Saxa, esperantó málfræði,
iðnsaga á þýzku, Bleak House Dickens á dönsku, nokkrar af sögum Robert
Louis Stevensons, einnig á dönsku. Af bókurn á ensku sá ég sögu siðbótarinnar,
1) Þetta var Glerárstöðin, fyrsta vatnsrafstöð Akureyringa. Aths. þýð.