Andvari - 01.01.1976, Blaðsíða 7

ANDVARI
SIGURÐUR NORDAL
5
Forlög koma ofan að,
örlög kringum sveima,
álögin úr ýmsum stað,
en ólög fæðast heima.
Ölafur Sigurðsson á Hellulantli sagði eitt sinn við mig, að sólskin
væri að jafnaði hvergi meira á Islandi en í Skagafirði, entla væru Skag-
firðingar öðrum íslendingum glaðari.
Eins og frarn kemur hér að ofan, er Sigurður ættaður frá Djúpadal
í Akrahreppi í Skagafirði. Enginn vafi er á því, að honum var komin
glaðværð úr Djúpadalsætt og hún hefur vegið upp að nokkru þunglyndi
það, er kenna má gegnum gáskann í sumum vísum Páls Vídalíns. 1 Is-
lenzkum æviskrám segir m. a. um sr. Eirík Bjarnason frá Djúpadal:
,,Hann var talinn gáfumaður, áheyrilegur kennimaður, skrafhreifinn og
skemmtinn," en um sr. Jón son hans: „heldur orðskár í gamni sem fleiri
frændur hans og hvatfær."
En Sigurði kom víðar að glaðværðin, því að Jóhannes faðir hans
var orðlagður gleðimaður, og er þar bezt til vitnis stórmerkilegt viðtal,
er Valtýr Stefánsson ritstjóri átti við hann og hirti í Lesbók Morgun-
blaðsins 7. apríl 1940, daginn fyrir níræðisafmæli hans. En hann fædd-
ist á Kirkjubæ í Norðurárdal í Austur-Húnavatnssýslu 8. apríl 1850.
I viðtalinu segir Jóhannes m. a.: „Við vorum níu systkinin á Kirkju-
bæ, og ég var sá fimmti í röðinni, sjö ára, þegar faðir minn dó, Guðmund-
ur Ólafsson. Móðir mín bjó á Kirkjubæ með allan barnahópinn í tíu ár
eftir það. Jörðin Kirkjubær er í sjálfu sér góð, ef hún væri ekki í þessu
illviðrabæli sem hún er. Og furðanlega búnaðist móður minni þar þrátt
fyrir fádæma gestagang. Þetta var eini bærinn, sem var gistandi á í daln-
um í þá daga, en umferð mikil úr vestursveitum Skagafjarðar til Hólaness
eða Skagastrandar, er þá var kaupstaður þessara sveita. Og eins gistu hjá
okkur vermenn, man ég, þegar þeir voru að fara til róðra eða koma að
sunnan.
Móðir mín, Margrét Jónsdóttir, var ákaflega vel látin kona. Hún var
gestrisin með afbrigðum, þó stunduin hefði hún ekki mikið handa á milli.
Hún kom til okkar stundum og sagði, er gesti har að garði: ,,Nú verðið
þið að vera róleg, börnin mín, því ég þarf að gefa piltunum, sem komnir