Andvari - 01.01.1976, Blaðsíða 147

andvari
frA sölva helgasyni
145
ingu. Aldiei hefur verið til, né er nú -—
né heldur mun verða til -— eins óþakklát
þjóð í enni víðlendu veröld — sem en
íslenzka Jpjóð við afbragðsmenn sína!
svona hefur hún verið ævinlega og tekið
snillingana og hetjumar sínar af dögum,
svo drambið og heimskan og hinn djöful-
óði hroki fengi að ráða! Þetta sést bezt af
sögum þjóðarinnar og bókmenntum að
fomu og nýju.“
Næst biður Sölvi Jón Sigurðsson að
útvega sér bók, er hann hafi skrifað á
sunnudögum í hegningarstaðnum og orð-
ið hafi eftir hjá fangelsisyfirvöldum, sem
hafi viljað vita, hvað í henni stóð, en
ekki skilið íslenzkuna. Hann segir svo:
„Bókin er í 4ra blaða broti. Það eru
sérvizku og vitleysudraumar mínir, sem
draumagerðin birti mér í hegningarstaðn-
um grimmdarinnar, guðleysis og illskunn-
unnar. Ég segi yður satt, Herra minn!
ég vil ekki missa bók þessa —- 3 hefti —
fyrir 400 dali. — Það eru dágóð efni í
„Róman“ —- og til þess er leikurinn gerð-
ur. Þér verðið nú að reynast mér ágæt-
astur lagsmaður í þessu efni, annars er
virðingu yðar hætta búin af penna mín-
um, og því bið ég yður fremur en aðra
ágæta og lærða íslendinga í Höfn, að ég
hef mest traust til yðar og mesta virðingu
á yður, þó að mér sé mikið vel við alla
hina menntavinina — því hjörtun eru
svo miklu trúrri — og ágætari sálir og
bjartari hugskot íslendinga heldur en
Dana (d: Danir eru sauðarhöfuð með
hrútssálir!). Ég hefi lagt merki til, að svo
vitur og lærður maður sem þér eruð í
Hla staði, svo eruð þér þó undarlegur að:
ég tilbauð yður, Herra minn, öll ritstörf
mín og málverk allrar ævi minnar, fjölda
ritskrifa og annarra bókmennta sem æðsta
yfirnranni ens íslenzka bókmenntafélags
'— þetta munið þér — í hegningarstaðn-
um — en þér hafið hvorki sagt já eða
látið mig fá að vita neitt þar um, hvort
ið háttvirta féiag vill þiggja þessa gjöf,
og þér eruð þó æðsti embættismaður fé-
lagsins og takið heldur með þökkum göm-
ul og Ijót rifrildisblöð, smekklaus, frá
miðöidunum fyrir félagið. —
Ég sendi yður að gamni mínu ágætast
skrifað Agrip af ævi Snorra Sturlusonar
og Tímatai í fomöld, skrifað sniililega af
studiosus tiieol. Hailgrími Þórðarsyni —
„Bjösseus" (= Bjamarsonar kanselliráðs
í Garði í Aðalreykjadal norður á Islandi.)
Ég vona tii yðar næst mínum 3eina
Guðdómi almættisins og alspekinnar! að
þér sjáið um, að ég verði sendur heim
með fyrsta skipi, sem þangað siglir norð-
ur á leið. (E)Tasráðið lofaði mér því á
dómhúsinu, en þeir eru svona danir and-
lega svöfnsamir (svefnsamir), sauðarhöf-
uð með hrútssálir, lofa góðu, en enda
ekkert nema illt. Það er sama, hvar sem
ég kem að landinu, ég get ferðazt þaðan
þangað sem mér er skipað tii að vera (á)
— einasta ég komist úr helvítiskvölum
hérna! Því hefði ég aldrei trúað, og held-
ur hefði ég aldrei hugsað svo illt um landa
mína — kjarnann ennar íslenzku þjóðar,
ena lærðustu og beztu menn af henni
hér í Kaupmannahöfn — að þeir. Já!
svona er það þá, því er ver! létu aumingj-
ann saklausa, sem hefur úttekið hegning-
inguna og var þó áður margsaklaus —:
drepast af hor og hungri án þess að rétta
honum smámolana, sem falla af borðum
þeirra sjálfra, en þeir þó hafa allsnægtir
og lifa sælulífi---------------Guð varð-
veiti mig frá að betla, hvorki af þeim dön-
unum eða íslendingunum hérna, og þó
að það sé nú hæstmóðsins hér á fátækra-
stiftuninni að ganga út á hverjum helg-
um degi og betla, gjöri ég það aldrei og
kem heldur aldrei út, heldur læt mér
lynda 24ur lóð af brauði, hálfhráu, sem
10