Uppeldi og menntun - 01.01.1997, Qupperneq 91

HAFDÍS INGVARSDÓTTIR
Af því að sitja í tímum, þá var ég stundum farin að vorkenna þeim. Mérfannst það
svo einhæft og Iþyrfti að hafa hópvinnu] til að hrjóta svolítið upp og eins líka það
eru svo margir þarna sem hafa svo mikið að segja. (1/3)
Inga var reyndar hikandi við að leggja fyrir hópvinnuverkefni af því að nemendur
virtust ekki vanir því. „Það er svona hefðbundið, það vinnur hver fyrir sig." Hún
var óörugg og treysti sér ekki til að brydda upp á miklum nýjungum, þó að hún
hefði „séð svona skemmtilegar æfingar í bókum" sá hún ekki slíkar hugmyndir í
framkvæmd hjá æfingakennara. Það verður ekki greint að þetta fyrra kennslu-
tímabil hafi breytt mikið afstöðu Ingu til kennarastarfsins.
Ég hef í sjálfu sér alveg jafn mikla trú á mér núna, og [námið] kannski frekar aukið
áhuga, maður sér möguleikana og meira hvað um er að vera. Það eru kannski skóla-
heimsóknirnar sem skipta mestu málifinnst mér,fyrir mig alla vega. (1/3)
Það er umhugsunarefni að Ingu fannst tveggja daga skólaheimsóknir, þar sem hún
horfði á marga kennara kenna í eina til tvær kennslustundir, lærdómsríkari en
tveggja vikna samfelld dvöl í skóla hjá sama kennara og þar sem hún sjálf var að
kenna.
í mars var seinna æfingakennslutímabilið og Inga kveið því. Nú fannst henni
sem hún hefði lært svo ótal margt og að það væri svo margt sem yrði að taka tillit
til. Kennsla var í huga hennar orðin miklu flóknara fyrirbæri:
Ég hef miklu meiri áhyggjur af þessu [æfingakennslunni] núna ... Maður hefur
komist að þvíað þetta er enn þá flóknara. (1/4)
Inga hafði líka áhyggjur af fagþekkingu sinni. Hún lét í ljósi ákveðinn kvíða yfir því
að hún væri búin að gleyma málfræðireglum og gæti ekki útskýrt málfræði. Hún
var að fara til kennara sem var sagður mjög traustur. Ingu leist samt ekki á hann,
hélt að sér mundi reynast erfitt að standa undir kröfum hans. Hún hafði á tilfinn-
ingunni að hann væri með allt niður njörvað og skipulagt og hún fengi ekki að
prófa neitt nýtt. Hann hefði engan áhuga á skoðunum hennar. Henni féll heldur
ekki alls kostar við áherslur hans í kennslunni.
Það á ekki að vera að eyða ofboðslega miklum tíma í að vera að kenna nemendum
svona atriði. Það eru til reglur en það er ekki farið eftir þeim og það eru mjög fáir
sem tala svona ... það á ekki að eyða tíma í að kenna nemendum svona sem er svo-
lítið erfitt að segja hvað er rétt og hvað er rangt, það á frekar að gefa þeim tækifæri
til að lesa meira og tala. (1/4)
Inga sagðist hafa nokkuð ákveðnar hugmyndir um leiðir, en vantaði betri þekkingu á
útfærslu þeirra. Hún hafði ekki trú á að hún fengi þá þekkingu í æfingakennslunni.
Mann vantar meira svona „konkret" ekki bara hugmyndir heldur framkvæmdina
líka ... Maður kemur hingað [í kennsluréttindanámið] og fær allar hugmyndirnar
og allt sem hægt er að gera en maður sér ósköp lítið af þvíískólunum. (1/4)
Reyndin varð sú að æfingakennarinn veitti Ingu sennilega ágæta leiðsögn í ýmsum
mikilvægum atriðum við stjórnun á bekk og samskiptum við nemendur, en hann
veitti henni ekki þá leiðsögn í kennsluaðferðum sem hún vonaðist til. Inga kenndi
eins og fyrir hana var lagt, en var ekki sátt við þá tilhögun.
En það fór eins og mig grunaði að heill tími í að lesa og þýða yrði langur og leiðin-
legur. (1/5)
89