Tímarit lögfræðinga


Tímarit lögfræðinga - 01.06.1951, Síða 18

Tímarit lögfræðinga - 01.06.1951, Síða 18
92 Tímarit lögfræðinga þykkt“, gert sökunaut hæfilega sekt, enda megi telja, að refsing muni ekki fara fram úr 300 kr. (þ. e. ef málið sætti dómsmeðferð). Þessa ákvæðis verður auðvitað því að eins neytt, að sökunautur játist undir sektargreiðslu. Lögreglumenn eru ekki löglærðir menn, og ákvæðið sýn- ist því vera allvarhugavert. Þeim er í fyrsta lagi almennt ekki treystandi til þess að gera sér grein fyrir því, hvort dómstólar gerðu sökunaut ekki hærri sekt en 300 kr. Nú, er sektir eru oftast að minnsta kosti þrefaldaðar frá því, sem í hverjum einstökum lögum segir, er enn vafasamara en áður, hver málalok yrðu fyrir dómi hverju sinni. Þó að sjálfsagt sé að gera almennt ráð fyrir heiðarleika lög- reglumanna, þá hafa þó dæmin sýnt, að þeir eru sumir breyzkir og hafa notað sér stöðu sína til ósæmilegs og ólöglegs ávinnings. Ekki er mælt í 112. gr., að lögreglu- maður skuli hafa votta, er hann sektar vegfaranda, en sjálfsagt skal þó einn vottur vera viðstaddur eftir 37. gr. En hafa skyldi hann tvo votta, eins og dómendum ber að hafa við embættisverk sín, og verður þá sparnaður af ráðstöfun þessari sennilega lítill, en í sparnaðarskyni mun hún vera gerð. Það mun óhætt að fullyrða, að hverjum venjulegum götulögreglumanni sé tæplega treystandi til þess að fara með það vald og þann vanda, sem þessu starfi er samfara. Ef sekt, sem lögreglumaður fær vegfaranda til að gangast undir, er greidd á tilskildum tíma, þá kemur það venjulega ekki til rannsóknar, hvort lögreglumaður hefur farið rétt að. En ef sekt er ekki greidd, þá sendir iögreglumaður kæru, og þá má verða, að mál verði rann- sakað, og að ákvörðun lögreglumanns verði felld úr gildi. 2. Ákæruvald er fengið héraðsdómara í hendur í tveim- ur málaflokkum, þar sem ætla má, að sök sé sönnuð eða að minnsta kosti mjög líklegt, að aðili sé sekur, og að dómamálaráðherra mundi tvímælalaust ákveða saksókn, ef mál kæmi til hans kasta. a. Þegar aðili hefur ekki komið fyrir dóm. 113. gr. Er hér átt við dóm, þar sem rannsókn málsins fer fram. Hann hefur þá enga skýrslu gefið fyrir dómi. Það skiptir
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116

x

Tímarit lögfræðinga

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit lögfræðinga
https://timarit.is/publication/586

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.