Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1889, Síða 5

5
og við var að luiast af ungum manni. þessi maður
var Konráð Gíslason. Hann var einn af útgeföndum
Fjölnis, og skrifaði «pátt um stafsetning* í 2. árgangi
pessa tímarits (1836)1. pað er ánægja að lesa pessa
ritgjörð, pó að liún sje nú orðin meira en 50 ára göm-
ul. Æskufjörið lísir sjer í hverri línu. Hann heldur
pví fram, að framburðurinn eigi að vera „ekki aðalregla
lieldur einJcareglci stafsetningarinnar“, og ver pessa
skoðun sína með ljósum og skarpvitrum rökum. Satn-
kvæmt pessu lagar hann alla rjettritun á pessum . ár-
gangi Fjölnis og færir hana sern næst framburðinum.
í’annig skrifar hann t. d. j á eptir k og g víðast hvar,
par sem pað heirist í framhurði, útrímir y og ý og
skrifar firir pessa stah i ,og í o. s. frv. Jessi rjettritun
gekk pannig í eindregna framburðar átt. Enn samt
vantaði mikið á, að höfundurinn filgdi strangiega peirri
meginsetningú sinni, að framburðurinn ætti að vera
einkaregla íslenskrar stafsetningar. J>annig segir hann
að stafurinn z píði aldrei annað en s, sje hann ekki
við hafður, nema par sem Rask hefur firir sagt í Lestrar-
kveri sínu, enn pó skrifar hann z víðast livar, par sern
Raskskrifar z, samkvæmt uppruna enn ekki framburði2.
Sömuleiðis skrifar hann / inni í orði eða í enda orðs, par
sem v heirist í framburði, og enn fremur f á undan n
par sem ætti að vera b samkvæmt framburði3, og mart
fieira mætti til tína. Höfuudurinn segir líka sjálfur,
að sjer piki enn pá ekki vera tími til kominn að laga
alla stafsetning eptir framburðinum4.
1) Fjölnir II, 3.-37. bla.
2) Fjölnir II, ö. bls.
3) Aftur á móti skrifar hann b á undan l samkvæmt
framburði, l>ar sem vant er nú að skrifa /, og virðist l>að ekki
vera hinu samkvæmt.
4) Fjölnir II, 17. bls.