Freyr - 01.01.1955, Page 259

GUÐMUNDUR JÓSAFA TSSON:
I OSTERSUND
Östersund er höfuðstaður Jamtalands.
Liggur borgin við Storsjön. norðarlega.
Þar í nágrenninu er Torsta skogbruks- og
lantmannaskola. Komum við þar ferða-
félagarnir, íslenzkir bændur, og var sagt
ýmislegt um hag skólans og háttu. Er það
ekki mjög mikil stofnun, byggð fyrir um
60 nemendur árið 1949. I rauninni er sá
skóli stofnaður 1862. Hann hefur tekið
ýmsum breytingum, enda oft verið fluttur.
Að Torsta fluttist hann 1918. Var býlið
stórbýli, og nýttur fyrir skólann sá húsa-
kostur, sem fyrir hendi var, með einhverj-
um endurbótum. Skólinn er að nokkru
skiftur í tvennt, — sameiginlegur fyrir bók-
legar greinar, en verklegt nám er aðgreint.
Húsakostur er þar glæsilegur, og voru
húsgögn öll stílhrein, eins og sænsk hús-
gögn eru yfirleitt.
Okkur voru sýnd peningshús og véla-
kostur. Eru þær byggingar miklar, og ligg-
ur feikna fjármagn í umbúnaði öllum, enda
virðist hann auðveldur og stórvirkur. Ekki
er trúlegt að íslenzkur búskapur ráði al-
mennt við slíkan vélakost, þó hann geti
að sjálfsögðu aukið afköstin mjög. Land
það, sem við sáum, virtist ágætlega ræktað,
og var okkur sagt, að heita mætti, að allt
fóður væri þar heima fengið. — Skógar-
lendur allvíðar fylgja skólanum, en ekki
virtist unnt að skapa okkur mynd af víð-
ernum þeirra, né verðmætum, sem í þeim
eru fólgin.
Þar skoðuðum við kirkju eina allforna.
Tvennt vakti þar athygli okkar: Hið fyrra
voru brúðarkransar tveir, ákaflega fín-
gerðir, og fagrir. Skyldu þeir settir á höfuð
þeirra kvenna er vígjast skyldu til hjóna-
bands, og var sá siður forn. Hitt var altar-
istafla, sem var yfir lágaltarinu. Altarið
stóð til hliðar í kirkjunni, í dálítilli stúku.
Hvorttveggja lætur lítið yfir sér. Altarið er
látlaust, og bar þó yfir sér einhvern helgi-
blæ, sem orð ráða ekki við, þegar lýsa skal.
Málverkið var og látlaust, svo og umgerð-
in. Það sýndi tvö börn að leik. Undu þau
hið bezta hag sínum, annars vegar í á-
hyggjuleysi glaðrar æsku, og þó logandi af
áhuga fyrir viðfangsefninu — leiknum. Að
baki þeirra rís einstakt lauftré, sem breiðir
lim sitt yfir börnin. Við hlið trésins, og þó
aðeins framar, stendur Kristur og blessar
yfir börnin. Er Kristmyndin hvort tveggja
fjarx-æn og dásamlega fögur. Kristur virð-
ist óséður af börnunum. Þau truflast því
ekki af nærveru hans. I baksýn sér vestur
249
FREYR
fimmtíu ára