Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1951, Side 94

74
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ISLENDINGA
St. G. St. skrifaði mér fyrsta bréf-
ið þegar ég sendi honum eint. af
Stratford Journal (Boston, júní
1917) sem birti þýðingu mína á
kvæðinu „Við verkalok“. Amerískur
kunningi hafði bent mér á að þetta
rit tæki þýðingar, og hvatt mig til
að prófa það. — Svo skrifaði hann
mér, þegar stutt ritgerð um hann
kom í „Scandinavia" (Grand Forks,
apríl 1924). Dr. Rögnv. Pétursson
hafði beðið mig að semja þessa grein
og að láta fylgja þýðingar ef hægt
væri. Þá þýddi ég kvæðið „Kveld“
— og með því var einnig birt þýð-
ingin á „Við verkalok".
Þegar Jón (Ólafsson gaf út „Öld-
ina“ (1893—96) fóru að sjást kvæði
eftir Stephán. Ég var þá ung að aldri
í heimahúsum í Argyle byggð, Mani-
toba. Faðir minn var svo himin-
hrifinn af ljóðunum, að „því hef ég
aldrei getað gleymt“. Við marg-
lásum þau upphátt til skiftis — og
eins fyrir suma gesti okkar — og
lærðum þau utanbókar, hvert af
öðru. Mér er minnisstætt hve oft
við lásum upphátt suma kaflana úr
„Á ferð og flugi“.------Þegar kom
röðin að mér að flytja eitthvað
frumsamið á ungm.fél.fundi var
sjálfsagt að reyna að segja frá
kvæðum St. G. — Ég mun hafa ver-
ið á fermingaraldri þá! — Aðdáun
mín á skáldskap Stepháns, hefur því
fylgt mér frá æskuárum, og er sam-
gróin endurminningum um föður
minn. Ég skrifaði St. G. í fyrsta sinn
til að þakka honum eftirmælin góðu,
þegar faðir minn dó, (1903). Aldrei
sáust þeir, né höfðu bréfaskifti svo
ég viti til. En ég trúi því að aðdáun
föður míns hafi borist til hans samt,
í næmleik hugar-heima.
Bréfaskifti okkar voru aldrei ó-
slitin, heldur oftast að gefnu tilefni.
T. d. mun ég hafa skrifað til að
þakka honum kvæðið „Tungutak“,
sem ég fann í blaði. (Hkr. 1918). —
Mig minnir að hann hefði þá séð
þýðingu mína á „Heyrið vella’ á
heiðum hveri“.
— Þú mæltist til nokkurra bréfa,
sem ég hélt til baka um árið. Ég
sendi Dr. R. P. þá tvö bréf og tvö
stef, er giltu sem bréf. — Ég kom
mér ekki að því að senda þau sem
eitthvað hældu þessum tilraunum
mínum til þýðinga o. s. frv.-----
Nú er svo áliðið dags, að ég ætti
e. t. v. að hætta að setja það fyrir
mig. — Ég veit það ekki — en þú
skalt ráða. Ég treysti dómgreind
þinni.
Vinsamlegast
Jakobína Johnson
★
Markerville Alta., 10. júní 1918
Vinkona góð: — Þökk mína góða
fyrir þýðingu þína á kvæðinu, fyrir
bæklinginn og bréfið. Fyrir löngu
ætlaði ég að senda þér þökk mína,
en altaf tafði eitthvað. Fyrirgefðu.
Ýmislegt kvabbar ætíð að mér,
utanbæjar og innan, og ég er farinn
að afsegja að snúast sem snar-
menni.
Gísli mágur þinn sýndi mér þýð-
ingu þína af vísunum, í haust þegar
ég kom til Winnipeg, að heiman,
sagði það væri bezta ensk þýðing
á nokkru eftir mig, sem enn hefði
gerð verið, og Gísli er vel list-næm-
ur, eins og þú veizt. Ég fór yfir
þýðinguna fljótlega, féll hún vel,
og hafði séð áður þá þýðingu sem
mér þótti langbezt af öllum í laga-
söngvum Sveinbjarnar af „Stóð ég
út í tunglsljósi“ Jónasar — eða rétt-