Tímarit Máls og menningar - 01.12.1974, Qupperneq 40

Tímarit Máls og menningar
Hann gekk nær, tók í aðra höndina og reyndi að draga þetta á fætur, en þvöl,
feit lúkan rann aftur og aftur úr greipum hans. Hún hafði greinilega reynt
að standa upp sjálf því hún var útötuð í sósu af gólfinu og hendurnar skornar
eftir glerbrotin.
Hann horfði á hana, fullur viðbjóðs og vonleysis. Átti hann að sækja
hjálp og opinbera þar með þessa smán sína? Hann var virtur maður í Trygg-
ingunum og gat átt góða ævi. Enn var hann myndarlegur og grannvaxinn.
Nú ætlaði hún að gera hann hlægilegan auk alls annars sem hún hafði gert
honum. Það gat vel verið að hún hefði þurft að líða eitthvað vegna þessarar
fitu sinnar - en henni var nær. Hún hafði ekki þurft að þjást hans vegna en
hann hafði þurft að þjást mikið hennar vegna. Þau voru orðin ófá kunningja-
boðin sem hann hafði neitað vegna þess að hann gat ekki komið konulaus
þegar allir hinir komu með sínar konur.
Hún var ógeðsleg þar sem hún lá þarna, blóðug í sósunni og glerbrotunum.
Hann mundi ekki einu sinni lengur hvað það voru orðnir margir mánuðir
síðan þau höfðu samfarir síðast og hann langaði í almennilegan k\’enmann.
Hann gekk hægt inn í svefnherbergið, tók pressuð og hrein föt úr fata-
skápnum, hringdi á leigubíl og fór niður í Naust. Hann lét á sér skiljast að
þeim hjónum hefði sinnast, hann farið í fússi og ætlaði ekki heim á næstunni.
166