Tímarit Máls og menningar - 01.12.1974, Blaðsíða 97

Galdrar
MeS breyttum tíSaranda og niSurkoSnun djöílatrúarinnar myndbreyttust
draumfarirnar í fjarlægari form. Þegar slaknar á hvatabælingu kristninnar
og einhæfing sektar- og syndakenndar linast, tekur dulvitundin breytingum
og draumfarir verSa ekki lengur ástæSa til skelfingar í sama mæli og áSur.
Heimildir um nornir og verk þeirra er aS finna í dómsskjölum allt frá 15.
öld og fram á 18. Auk þess í ritum guSfræSinga og annarra lærSra manna,
sem skrifuSu um galdur og djöflafræSi. Þeir byggSu rit sín á vitnisburSum
nornanna sjálfra um náin tengsl þeirra viS djöfulinn. Samkvæmt frásögnum
nornanna voru haldnar samkomur víSs vegar um Evrópu, þar sem Satan var
í hásæti. Samkomurnar voru sumar hverjar fjölmennari heldur en fjölmenn-
ustu markaSir. Sumir höfundar telja, aS hvert héraS hafi átt sinn samkomu-
staS, og einn þeirra telur, aS í einu héraSi á Frakklandi hafi veriS átta hundr-
uS samkomustaSir. AlþjóSlegar nornasamkundur fóru fram í Harzfjöllum
á Þýzkalandi, viS eik eina skammt frá Benevente á Italíu, og svo var ein sam-
kundan haldin utan álfunnar í eySimörkinni austan Jórdan-ár í GySingalandi.
Lengi vel var taliS, aS þessar samkomur færu fram einu sinni í viku hverri,
en fljótlega komust rannsakendur aS því, aS samkomur voru haldnar á hverj-
um degi. Nornirnar voru taldar fara ríSandi til fundar viS Satan á geitum,
hrossbeinum eSa sóflum. Þær urSu aS magna reiSskjótann meS nornamauki,
sem þær unnu úr ýmiskonar kvikindum eSa barnsholdi. Þær hófu ferSina í
kofa sínum og leiSin lá upp um skorsteininn. SíSan hófst gandreiSin. Spren-
ger telur í Nornahamrinum, aS gandreiSar séu sannaSar meS játningu norn-
anna og bætir því viS, aS djöfullinn afhendi þeim stundum nornamaukiS
sjálfur, og aS þær maki sig naktar meS því, áSur en þær stíga á bak.
Sumir höfundar telja, aS belladonna hafi veriS notuS af nornum og ýmis
önnur lyf, sem grasakonur þekktu, en þær voru oft taldar nornir. Tilraunir
hafa veriS gerSar lil þess aS komast aS verkunum slíks mauks og hendir
flest til aS draumfarir eftir neyzlu hafi veriS mjög skýrar.
S. Ferckel komst yfir gamalt nornamauksresept af tilviljun og lýsir verkun-
unum í 50. árgangi tímaritsins „Kosmos“, Hexensalbe und ihre Wirkung, (8.
h. hls. 414-415) 1954. „ÞaS liSu vart fimm mínútur frá því aS ég bar á mig
maukiS og þar til hj artslátturinn jókst ákaflega og mig fór aS svima. Ég leit
af tilviljun í spegil og hrökk í kút viS aS sjá andlit mitt. Augasteinarnir virt-
ust fylla út augnatóftirnar, varirnar voru bláleitar og bólgnar og andlitiS ná-
fölt og strengt. Allar hreyfingar juku svimann, svo aS líSanin varS óbæri-
leg. Ég reyndi aS halda kyrru fyrir, en einhver óþreyja og þensla ollu því,
aS ég gat hvorki setiS né staSiS kyrr. Ég reyndi á allan hátt aS hafa hemil á
223