Tímarit Máls og menningar - 01.12.1974, Qupperneq 63

Nyrðra, syðra, vestra
að Pétur Zophóníasson, einn áróðursmanna íhaldsins, sagði við okkur, að
hann hefði aldrei séð blaði ritstýrt eins praktískt og við gerðum.
— Hvíldi kosningaundirbúningur Alþýðuflokksins 1920 að einhverj u leyti
á þínum herðum?
—• Við vorum þrjátíu stúdentar, sem tókum okkur þá saman og héldum
kosningafund fyrir konur í Bárunni. Upp úr kjörskránni tókum við nöfn
kvenna, skrifuðum þeim bréf og buðum þeim á fundinn. Báran var alveg
troðfuli, þegar fundurinn hófst. Stefán Stefánsson frá Fagraskógi var fundar-
stjóri. Meðal ræðumanna voru Sigurður Jónasson, Jón Thoroddsen, Hendrik
Ottósson og ég og nokkrir fleiri, sem ég man ekki eftir í svipinn. Fyrir utan
var þröng íhaldsmanna, sem inn vildu komast. Við hleyptum inn Bjarna frá
Vogi, sem var í kjöri, og Pétri Magnússyni frá Vallanesi. Pétur ætlaði að
laka til máls, en kvenfólkið klappaði hann niður. Þegar Bjarni tók til máls,
ætlaði kvenfólkið líka að klappa hann niður, en Jón Thoroddsen forðaði
því með að biðja honum hljóðs. Jón talaði síðan næstur á eftir Bjarna og
flutti snilldarlega ræðu um þessa naglasúpu, sem Bjarni væri alltaf að bjóða
upp á. Það var hlegið svo mikið, að Bjarni varð að gjalti. Það var annálað.
— Er þér fleira minnisstætt úr kosningabaráttunni 1920?
— Eftir áramótin 1920 vantaði prentara við Morgunblaðið. Þá tók ég að
mér að prenta það á kvöldin. Aðfaranótt kosningadagsins prentaði ég Mogg-
ann með kosningagreinum þeirra íhaldsmanna, en prentun hans var lokið um
tvö-leytið á nóttunni. Og komu þá stundum ýmsir til að fá blaðið. Skúli
Skúlason, sem þá var við Morgunblaðið, bað mig að því sinni að sjá til þess,
að engir fengju hann í hendur um nóttina. Ég veit ekki, hvort hann vissi, að
ég starfaði við Alþýðublaðið, því að hann gat ekki um það. Þá um nóttina
klippti ég úr Morgunblaðinu þær greinar, sem mér þótti vera þess virði, að
þær væru lesnar, og setti þær ofan í skóna, þegar ég fór um þrjú-leytið. Þegar
ég kom heim til mín, svaraði ég greinunum og birti svörin í Alþýðublaðinu
um morguninn. Mér þótti gaman að þessu.
V
— Geturðu sagt til um höfunda nafnlausra greina í fyrstu árgöngum Al-
þýðublaðsins?
— Ég á Alþýðublaðið ekki lengur allt, — það tapaðist hjá mér bókakassi
í flutningum, - en ég átti það áður allt frá þeim tíma, að ég starfaði við það.
En ef ég sæi það, gæti ég sjálfsagt sagt til um höfundana. Ég brúkaði á milli
189