Skírnir - 01.01.1963, Síða 50
JOHAN HENDRIK POULSEN:
UM FINNBOGARÍMU FÆREYSKU.
Eitt er fröSi úr Islan&i komiS
skrivaö í bók so breiSa . ..
Á þessum orðum hefjast nokkur færeysk danskvæði. Þetta
er að vísu ekkert sönnunargagn þess, að öll þau kvæði, sem
byrja á þessa leið, séu af íslenzku bergi brotin að efni til, því
að þetta er, eins og svo margt annað í danskvæðunum, orðið
eins konar steingervingur, sem stundum er fest framan við
kvæði, sem engin tengsl hafa við íslenzkar heimildir, svo að
vitað sé.
Hvort íslenzkar skinnbækur hafi komið til Færeyja til
forna, er ekkert hægt að segja um, en sögn er um það frá
seinni tímum, að íslenzka skinnbók hafi rekið og hún hafi
verið svo fyrirferðarmikil, að hestur hafi varla getað borið
hana á öðrum klakki.
En hvernig sem þessu er háttað, hafa íslenzkar fombók-
menntir verið Færeyingum kærkomið yrkisefni bæði til forna
og á síðastliðinni öld, þegar útgáfur fornsagna fóm að berast
eyjarskeggjum. Sérstaklega var Færeyingasaga skáldum okkar
mikil efnisnáma, og vom kvæði ort í gömlum stíl um Sig-
mund og Þránd í Götu, Leif össurarson og aðra kappa. Meðal
hinna fornu kvæða með íslenzku efni má nefna hið fagra
kvæði um Kjartan Ólafsson og kvæðið um Þormóð Kolbrún-
arskáld.
Eg ætla í þessu greinarkorni mínu að fjalla lítillega rnn
færeyskt kvæði, Finnbogarímu, og skyldleika hennar við kafla
í Finnboga sögu hins ramma, nefnilega þar sem segir frá
viðureign Finnboga við Álf afturkembu og aflraunir hans hjá
Hákoni jarli.
Af öllum fomum færeyskum danskvæðum er aðeins eitt,
sem hefur efni úr Færeyjum. Það er forna kvæðið um Sig-