Skírnir - 01.01.1963, Side 88

84
Ólafur Halldórsson
Skimir
hans, bls. xxxm). Ég verð að játa að úr því vandamáli treysti
ég mér ekki til að skera með vissu, en sennilegast virðist mér
að á Reykjarfjarðarbók séu fjórar hendur: hönd I á bl. 1 og
3—11, hönd II á bl. 2 og 28—29, hönd III á bl. 12—24 og
30, hönd IV á bl. 25—27. Þó getur vel verið að II og III sé
raunar skrifað af sama manni, nefnilega þeim sem á hönd I
i 62. Stafagerð þessa manns er skýr, letrið fremur stórt og
virðist víðast hvar stærra en skrifaranum var eðlilegast, því
að skriftin verður ójafnari þar sem hann hefur skrifað stórt
letur, heldur en þar sem letrið er minna eins og t. d. á bl. 2
í Reykjarfjarðarbók og bl. 29—32 í 62. Stafsetning er reglu-
legri og sjálfri sér samkvæmri en almennt gerist í skinnbók-
um frá þessum tíma: notað er d fyrir bæði hljóðin ð og d,
eins og siður varð á síðari hluta 14. aldar; u er alls ekki not-
að, heldur ævinlega skrifað v; æ fyrirfinnst ekki, heldur ætíð
e með lykkju undir og stöku sinnum bæði undir og yfir, lykkja
sett undir o, en ekki yfir, þ. e. q; e að heita má ævinlega
á undan ng (lengi, enginn o. s. frv.); skrifað er eptir, en ekki
eftir, g algengast í mig, sig, mjög, a en ekki o á eftir v (vá,
svá o. s. frv.), og fleira mætti telja, en ekki verður farið lengra
út í þá sálma hér. Hönd II og III í 62 eru mjög ólíkar hendi I
bæði í stafagerð og stafsetningu. Blaðsíðan sem þessar hend-
ur eru á, er fremst í öðru kveri bókarinnar, og er mjög dökk
og skriftin máð. Ég hélt í fyrstu að þarna hefði gamla letrið
verið skýrt upp, en það er misskilningur, og ber því að leið-
rétta, þar sem að þessu er vikið á bls. 257, linu 2 a. n., í fyrra
bindi af útgáfu minni af ÓlTr (Editiones Arnamagnæanæ.
Series A, vol. 1-—2. Kbhvn 1958—61). Stafsetning þessara
tveggja aukagemlinga ber um sumt keim af norskri rittízku
sem hefur þótt fín: hönd II sleppir h á undan 1 og r, en slík
orð koma ekki fyrir hjá hendi III; báðir skrifa æy í stað ey
og nota staf þann sem nefndur er r-rotunda á eftir a, og um
flest annað eru þessar hendur alls óskyldar hendi I. Bæði
hönd II og III nota ð, hönd III reglulega, nema einu sinni er
skrifað þ fyrir ð (smáþu fyrir smáSu), og mundi þessi hönd
því ekki talin miklu yngri en frá 1350. En þess er að gæta
að til eru tvö bréf skrifuð á Munkaþverá í Eyjafirði árið 1375,