Skírnir - 01.01.1963, Blaðsíða 98

QO
Ólafur Halldórsson
Skírnir
ar, ef ekkert hefur staðið á henni annað en ÓlTr. Hér bætist
og fleira við, sem síðar mun segja.
III
Árni Magnússon hefur gert sér far um að grafast fyrir feril
handrita þeirra sem hann eignaðist, og skrifaði allt slíkt í
minnisbækur sínar. En um 62 veit hann furðulítið að segja.
Á seðli með hendi hans, sem nú er bundinn fremst í hand-
ritið, stendur þetta:
‘Þetta fragment (þ. e. brot) trúi ég hafa heyrt Skálholts
kirkju til, jafnvel þótt það eigi standi í neinu afhendingar
registri.
Eitt kver hér úr fékk ég úr öðrum stað en resten.
Síra Ólafur 1699 kallaði það . . .’
Þar sem hér segir að séra Ólafur kallaði handritið eitthvað
sem Árni því miður nefnir ekki hvað var, er átt við skrá
með hendi séra Ólafs Jónssonar (föður Gunnavíkur-Jóns),
sem Jón biskup Vídalín sendi Árna árið 1699 yfir kálfskinns-
skræður sem hann kvaðst geta útvegað honum (sjá Arrie Mag-
nussons ... Handskriftfortegnelser, Kbhvn 1909, bls. 49).
Skráin er nú týnd, en Árni hefur sjálfur gert lista yfir fáein
þessara handrita (í ÁM 435a 4t0, bl. 154—55). Þar er fyrst
talið handrit sem hlýtur að vera sama bók og 62:
‘Fragmenta af Ólafs sögu Tryggvasonar in folio’, og hér við
þessi athugasemd: ‘Þetta fragment eignaðist ég síðan, er í
stóru folio. Item fékk ég úr öðrum stað á íslandi nokkuð sem
heyrði þar til og lagði ég það hér samanvið’.
Á öðrum stað í ÁM 435a 4t0 (bl. 57v) getur Árni einnig
um 62: ‘Fragmentum af Ólafs sögu Tryggvasonar í stóru folio;
hefur til forna, óefað, heyrt Skálholtskirkju til. Ég fékk þetta
fragment í tveim stöðum á íslandi, nokkuð þar af af magister
Jóni Vídalín, og nokkuð úr öðrum stað’ (Hándskriftforteg-
nelser, bls. 23).
Undarlegt er að Ámi skyldi gleyma hvaðan hann fékk þau
blöð sem ekki komu frá Skálholti. Hann virðist yfirleitt litla
rækt hafa lagt við 62, og hefur líklega látið það gjalda skyld-
leikans við Flateyjarbók (um álit hans á henni sjá m. a. Árni