Skírnir - 01.01.1963, Blaðsíða 125

Skirnir Um veiðiskap og aflabrögð í Hornafirði 113
tíminn. Hún var snædd með nokkuð sérkennilegum hætti.
Bezt var gengið að þessum mat sínum með vel beittum sjálf-
skeiðingi. Lúran var tekin í hönd sér og sneiddir af henni
uggar. Því næst var skorin ræma af röndinni á lúrunni, frá
sporði og fram úr. Við það skárust beinin þvert í sundur, og
var bezt að hafa ræmuna sem mjósta; því styttri urðu bein-
stubbarnir, en þeir eru borðaðir með. Ræmubreidd gat farið
eftir lyst og svengd, en mjó þvengbreidd þótti mjög við hæfi
magans vegna og hæverskunnar. Maður stakk nú hinni af-
skornu ræmu upp í sig, fékk sér við, bræðing eða smjör, og
tók að skera næsta bita, meðan þessi var tugginn. Síðan var
skorin hver lengjan af annarri, þar til komið var nærri inn
að hrygg, en þá var ráðizt á hina röndina á lúrunni og þeim
helmingi gerð sömu skil. Því, sem nú var eftir af fiski báðu-
megin við hrygginn, var nú flett af, frá sporði og fram úr,
og var það beinlaus biti. Var nú lokið að snæða eina herta
lúru, sem smakkaðist vel, væri hún vel verkuð, og borðaði
margur meira en eina og meira en tvær. Ef vildi, mátti fletta
roðinu af lúrunni, áður en hún var borðuð, og var ýmist gert
að borða hana roðlausa eða með roðinu, tíðar hið síðara.
Hert lúra var og matreidd með sérstökum hætti, og var það
kallað að hleypa lúru. Lúran var hreinsuð utan með rakri
rýju, lögð á glóð eða vel heita eldavélarhringi og bökuð á
bæði borð, unz hún var orðin vel heit í gegn, og sjá mátti,
að fiskurinn var byrjaður að losna frá beininu. Var hún þá
tekin af glóðinni, dýft niður í volgt vatn, lögð á þurrku og
undin í henni milli fingra sér, unz fiskurinn losnaði allur
vel frá beini. Borin volg eða köld, fiskinum flett af beinunum
og snæddur með viðbiti með roðinu, sem mátulega sviðið eða
brennt gerði þægilegt kryddbragð. Hleypt lúra er bezti mat-
ur, bragðmikill og ilmsterkur, kitlar bragðlaukana og lætur
munnvatnið streyma.
Fjarðfiskur.
Ekki var ótítt á vetrarvertíð á Hornafirði á öðrum og þriðja
tug þessarar aldar, að hlaup kæmi í fjörðinn. Var það stór
fiskur, roga-vertíðarþorskur, og talið, að hann væri að elta
8