Skírnir - 01.01.1963, Side 132

120
Stefán Guðnason
Skirnir
eiga einhvern þátt í því einkennilega háttalagi hans, sem að
framan greinir, eða ekki.
f Homafjörð falla geysimikil vötn, og er sjórinn í honum
því vatnsborinn, einkum er innar dregur. Bjarni Sæmundsson
telur þorskinn þola vel þunnan sjó. Um það segir svo í Fisk-
unum (bls. 221): „Vatnsblandaðan sjó þolir þorskurinn vel,
. . . og stundum gengur hann upp í árósa og lón og lifir þar
langdvölum Eftir því að dæma ætti það ekki að koma
að sök fyrir þorskinn, þó að fjarðarvatnið sé seltulítið, og óvíst,
að það eigi nokkum þátt í því, að hann flýtur upp.
Hér hefur nú verið sagt nokkuð frá einkennilegri fisk-
gengd og háttalagi fisks, sem, að því er ég bezt veit, er fá-
gætt eða einsdæmi hér á landi. Sama er að segja um veiði-
skap þann, sem að framan er lauslega sagt frá. Sú veiði-
aðferð er að sama skapi óvanaleg sem tækifæri til að beita
henni eru fátið.
Á nokkrum stöðum á landinu hagar svipað til og á Horna-
firði, þ. e. fyrir hendi eru lón, sem fellur í og úr með sjávar-
föllum um ós, þó í minna mæli sé en þar, og því hugsan-
legt, að svipuð fyrirbæri um fiskhlaup ættu sér stað. En þó
að ég hafi kynnzt og rætt við fiskimenn víða að af landinu
og telji mig vera nokkuð kunnugan veiðiskap og hjargræðis-
vegum almennings við sjó í öllum landsfjórðungum, hefi ég
aldrei nokkurs staðar heyrt getið um svipað eða hliðstætt því,
sem hér hefir verið greint frá. Ekki hefi ég heldur séð neitt
um þetta ritað, og hefi ég af þessu dregið þá ályktun, að
þetta muni vera eða hafi verið alveg eða því sem næst eins-
dæmi á landi hér. Mér fannst því ekki úr vegi að halda til
haga minningum um þetta og hripa upp frásögn af þvi.
Ekki hefi ég fylgzt með því, hvort enn koma fiskhlaup í
Hornafjörð á vertíðinni né hvort Hornfirðingar fara enn í
fjörð, ef svo ber undir. I frásögn þessari hefi ég haft við lítið
annað að styðjast en minningar sjálfs mín frá unglingsárum.
Sé svo, að nú sé allt orðið breytt í þessu efni og þessi veiði-
skapur með öllu lagður niður, finnst mér enn frekar ástæða
til en ella að halda til haga fróðleik um þetta, svo að hann
falli ekki með öllu í gleymsku.