Skírnir - 01.01.1963, Side 148

136
Sveinn Einarsson
Skírnir
létu í ljós ánægju sína yfir þessu, þó að ýmislegt væri fund-
ið að leikritinu sjálfu bókmenntalega og jafnvel frá sviðs-
sjónarmiði. Þetta leikrit hafði Indriði Einarsson fyrst samið
meira en áratugi áður og sent í leikritasamkeppnina, sem efnt
var til 1890. Leikurinn hét þá Frú Sigríður. Hann hlaut ekki
fyrstu verðlaun, en dómnefnd úrskurðaði hann og leikrit eftir
Eggert Ó. Briem, Gissur Þorvaldsson, bezt þeirra fjögurra leik-
rita, sem var uppskera þessarar keppni. Höfundur Frú Sigríðar
var hvattur til að gera ýmsar breytingar á leiknum, svo hann
yrði betur hæfur til sýningar, og þetta hafði Indriði nú gert.
Þessi leikur hefur nokkra sérstöðu meðal leikrita Indriða Ein-
arssonar. Þetta var í eina skipti, sem hann lét eftir kröfum
raunsæismanna um efnisval og efnistök, þetta er samtíma-
leikur og gerist í bæ. I öðrum leikritum sínum var Indriða
tamara að lýsa lífi þjóðarinnar fyrr á öldum, ekki sízt þjóð-
sagnaheimi hennar, svo sem Sigurður málari hafði hvatt til.
„Skipið sekkur“ var prentað 1902. Leikurinn er lýsing á
hjónabandi í upplausn. Johnsen er verzlunarstjóri útlenzks
fyrirtækis. Drykkjuhneigð hefur valdið því, að hann hefur
stolið úr sjóði fyrirtækisins. En honum hefur einnig tekizt
að koma í lóg heimanmundi konu sinnar, sem verið hafði all-
ríflegur, og nú riðar allt fyrirtæki hans á heljarþröm. Sam-
band hjónanna er vítahringur: hún þolir honum ekki drykkju-
skap hans, sem hins vegar er gefið í skyn, að eigi rætur að
rekja til ástleysis konu hans. En nú skýtur upp kollinum
gamall aðdáandi frúarinnar, Hjálmar heitir hann og á hesta
marga, og kemur í ljós, að tuttugu ára viðskilnaður hefur
ekki getað eytt þeim tilfinningum, sem þau báru eitt sinn í
brjósti hvort til annars. Hjálmar biður hana fylgja sér upp
í sveit til sín, og að henni hvarflar að yfirgefa hið sökkvandi
skip, ef hún mætti þá loks höndla hamingjuna. Það hvetur
hana fremur en hitt, að í odda skerst milli þeirra hjónanna,
svo að aðrir heyra, en svo gerist það, að dóttir hennar missir
unnusta sinn nóttina eftir að þau hafa opinberað trúlofun
sína; hann drukknar af skemmtibáti. Lyktar svo, að það verð-
ur Johnsen, sem yfirgefur sökkvandi skipið og flýr til Amer-
iku; sjálf verður hún kyrr hjá dóttur sinni og reynir með