Skírnir - 01.01.1963, Page 212

200
Ritfregnir
Skírnir
hafSi hann þá bana, en í þýðingunni stendur: . . . og det vart straks ba-
nen hans, sem mætti vera nákvæmara.
Oddaverjar er þýtt dálítið misjafnt, Odde-folket (44. bls.) og oddverfar
(165. bls.). Þetta er óviðkunnanlegt, en skiptir í sjálfu sér litlu máli.
1 þýðingunni er ættartöluköflum víða sleppt. Það er til bóta fyrir al-
menna lesendur og er ekki hneykslunarefni, en hins vegar er það dálitið
varasamt, þar sem um er að ræða ættfræðiupplýsingar sem vísa milli
sagna, svo sem um bræður Hallgerðar sem nefndir eru í niðurlagi I. kafla,
þá Þorleik og Ölaf pá.
Sjálfsagt mætti finna fleira smávegis að þýðingunni á Njálu, en ágall-
ar af þessu tagi spilla litt heildarsvip, þótt æskilegast hefði verið að losna
við þá. Og þýðingin er skemmtileg aflestrar og aðgengileg, en það skiptir
raunar megimnáli fyrir útgáfu af þessu tagi. Einkum finnst mér þýð-
ingin liðkast þegar líður á söguna.
Síðari sagan í öðru bindi er Gunnlaugs saga ormstungu sem Ivar Eske-
land hefur þýtt eftir útgáfu Magnúsar Finnbogasonar 1954. Þýðingin er
ljós og lipur, svo sem vænta mátti af þessum þýðanda. Nokkrar minni
háttar villur hef eg þó orðið var við.
I upphafi 4. kafla hafa ruglazt saman tvær málsgreinar. MóSir Ingi-
bjargar var ÞorgerSur, dóttir MiSfjarSar-Skeggja. Börn Ingibjargar og
Illuga voru mörg, en fá koma viS þessa sögu — verður i þýðingunni:
Mor til Ingibjarg hadde mange born, men fd kjem denrte soga ved. Litlu
aftar i sama kafla hefur þýðandi misskilið orð Illuga svarta: Engi ráS
skalt þú taka af mér ■— og þýðir: Inga hjelp skal du ha av meg, en ráS
merkir hér vitanlega sama og „yfirráð, vald“.
Þá held eg að klausan í ll.kapítula, rétt á eftir 14. vísu, sé misskilin:
og voru þá komin hross og hestar söðlaSir, þegar þýðandi skilur hross
sem hryssur (da var det komne mange merrar og hingster som stod sala).
Eðlilegra er að skilja bæði orðin í sömu merkingu, sem hross yfirleitt án
tillits til kynferðis.
Vísurnar í Gunnlaugs sögu eru skemmtilega þýddar, og einkennum
frumbragarháttarins furðuvel haldið. 1 15. vísu hefur fjórða vísuorð samt
fallið úr. Þau eru ekki nema sjö í þýðingunni.
ÞriSja bindi nefnist einnig Ættesoger, og eru í því Egils saga og Gísla
saga Súrssonar. Óþarfa hroðvirkni er það af þeim sem ábyrgð bera á út-
gáfunni að hafa ekki samræmi milli titilblaðanna, þar sem á fremra titil-
blaðinu stendur í II. bd. Ættesoger I, en í III. bd. aðeins Ættesoger. —
Þetta er sams konar hroðvirkni og þegar heiti forlagsins (Universitets-
forlaget) er letrað á kjölinn á öðru bindi Ijósprentunarinnar á Norwegisch-
dánisches etymologisches Wörterbuch eftir Falk og Torp, en ekki á hinu
fyrra, rétt eins og þetta sé siður norskra útgefenda!
Egils saga er í útgáfunni þýdd eftir texta Möðruvallabókar, gefin út
eftir gamalli þýðingu sem Leiv Heggstad gerði eftir texta Möðruvalla-
bókar, en sonur hans, Magne Heggstad, hefur endurskoðað þýðinguna.