Skírnir - 01.01.1963, Qupperneq 213

Skírnir
Ritfregnir
201
Hann kveðst og hafa endurskoðað þýðinguna á suniu af bundna málinu
„etter nyare tolkingar eller for á gjera dei lettare á skjona". Honum
hefur þó yfirsézt um 18.—19. vísu í Arinbjarnarkviðu, sem hann hefur
sleppt með öllu í þýðingunni, og eru þær vísur þó skýrðar í útgáfu
Sigurðar Nordals í Islenzkum fornritum.
Á 203. bls. þessa bindis rakst eg á tvær prentvillur. 1 efstu linu stend-
ur renne fyrir henne, og í 3. 1. a. n. stendur annna fyrir anna.
Gísla sögu Súrssonar, sem einnig er í þessu bindi, hefur 0ystein
Froysadal þýtt eftir útgáfu Björns Karels Þórólfssonar í Islenzkum fom-
ritum. Hér eru kapitulaskil gleggri en í hinum bindunum, góðar skýr-
ingar neðanmáls, teikningar og kort til skýringar. Lítils háttar hef eg
orðið var við að ekki sé alveg rétt farið með frumtextann, t. d. í upphafi
3. kapítula er sleppt staðarákvörðun Flyðmness, norður frá Þrándheimi,
en hins vegar eru í nafnaskrá vangaveltur um staðsetningu þess, sem er
ótvíræð eftir megintextanum. (1 nafnaskránni er Flyðrunes sagt nefnt á
207. bls., á að vera á 201. bls.)
Seint í 4. kapitula er í þýðingunni sagt að Bjartmarr í botni Arnar-
fjarðar hafi verið bróðir Örvar-Odds, en eftir frumtextanum er hann
bróðursonur Odds.
1 fjórSa bindi ritsafnsins er þýðing á Sverris sögu, er Halvdan Koht
hefur gert eftir útgáfu Gustavs Indrebos frá 1920, með rækilegum skýr-
ingum um tímaröð atburða o. fl. 1 þessu bindi eru einnig Böglunga sög-
ur, sem Gunnar Pedersen, starfsmaður við Norsk ordbok í Osló, hefur
þýtt eftir Skálholtsbók yngstu. Þar eru einnig góðar skýringar neðanmáls.
I fimmta bindi er svo Konungs skuggsjá, sem Alf Hellevik, ritstjóri
Norsk ordbok, hefur gert. Þýðandi hefur gert skýringar og gerir grein
fyrir verkinu og ritum um það í stuttum inngangi. Þá er einnig í þessu
bindi varnarræða móti norskum biskupum (Oratio contra clerum Nor-
vegiæ), norskt deilurit ef til vill frá 12. öld. Þýðingu og skýringar hefur
Erik Eggen gert.
Sjötta bindi safnsins, hið siðasta, nefnist Poesi og prosa. Um það segja
útgefendur: „Det var meininga med dette bandet á gjeva lesarane nokre
glottar inn i delar av den norrone bokheimen som plar vera lite kjende
utanfor krinsen av dei fagkunnige, men som i roynda kastar ljos over
særs viktige omkverve av norsk og islandsk ánds- og samfunnsliv i mellom-
alderen." Val efnis í bindið er gott með tilliti til þessa, þótt sjálfsagt
hefðu engir tveir menn valið eins. Eg sakna þess til dæmis að hvergi eru
í safninu sýnishom úr fornaldarsögum, ævintýrum eða lygisögum. Raun-
ar veit eg ekki hvað helzt hefði átt að kjósa burt til að koma þeim sýnis-
hornum að, en úr því að bindin voru orðin sex, var tæplega ófært að
bæta við sjöunda bindi úr slíkum bókmenntum; af nógu er að taka.
Fyrsti hluti þessa bindis er úrval úr dróttkvæðum, þýðingar ýmissa
manna. Hallvard Mageroy og Steinar Schjott hafa þýtt mest, en ýmsir
aðrir koma þar og við sögu. Þarna er Haraldskvæði Þorbjamar horn-