Skírnir - 01.04.2000, Blaðsíða 89
SKÍRNIR LÖGIN SEM SUNGIN ERU VIÐ VÍSUR ÍSLENDINGA
83
Fróðlegt er í þessu samhengi að nefna ljóð sem birtist í
Kjöbenhavnsposten í júní 1834, réttu ári áður en Vísur Islendinga
voru sungnar. Það nefnist Sang afsungen i et Selskab ved nogle
Venners Afreise og er höfundar ekki getið. Athygli vekur hve
mjög það minnir á Vísur Islendinga, bragarhátturinn er sá sami
og margt líkt með efni ljóðanna, eins og heiti þess ber með sér.
Tvö fyrri erindin af þremur eru á þessa leið:
See, Livet ruller sine stolte Bolger
Snart venligtmilde, snart med hviden Skum,
Og Tidens Billed dybt i Boven folger,
Og vinker Kraften af den dorske Slum.
Hvad der blev saaet i Aand, skal Aanden hoste,
Hvad Secler bar, skal bryde af sin Nat -
Held hver den ædle Sjæl, som ikke gyste,
Men hæved’ kjæk sin Tids forborgne Skat!
Ja, Brodre! Haabet strommer i vor Aare
Om herlig Frugt af Frihed, Tidens Brud;
Den gamle Fordom ligger alt paa Baare,
Og Frihedsbanret breder Dugen ud.
Og skal vi skilles - vel! - i Afskedstimen
Det være Eden mellem Ven og Ven,
At offre hver en Kraft, naar Klokkens Kimen
Snart kalder hver til Frihedsværket hen!10
Ekki eru nefndar ástæður þess að vinir hverfa á braut í þessu
ljóði, en þar er rætt um frelsisbaráttu, fórnir og drauma um að
vinir hittist á ný sem „frie Sonner af det gamle Nord“. Óneitan-
lega virðist ljóðið sprottið úr líku andrúmslofti og ríkt hefur
meðal pólskra föðurlandsvina og það fellur prýðilega að laginu
semjónas nefndi „Finis Poloniæ".
Þá skal bent á aðra merkilega heimild sem tengir „T’en souvi-
ens-tu“ við pólsk málefni. Arið eftir að Jónas orti Vísur Islend-
10 Kjöbenhavnsposten, 8. árg., 6. júní 1834, forsíða.