Skírnir - 01.04.2000, Blaðsíða 140

134 INGRID U. OLSSON OG ELSA G. VILMUNDARDÓTTIR SKÍRNIR
reynst vera kerfisbundinn skekkjuvaldur í aldursgreiningum á ís-
lenskum sýnum. Munurinn á geislavirkni milli sýna frá Abisko
og Svalbarða frá upphafi kjarnorkutilraunanna voru ennfremur
röksemdir í umræðunni. Spurningin um kerfisbundna skekkju í
rannsóknarstofunum olli vísindamönnum áhyggjum og leiddi til
alþjóðlegs samanburðar. „Víxlmælingar“ á sambærilegum sýnum
frá mismunandi stöðum útiloka kerfisbundna skekkju þegar verið
er að mæla mun á geislavirkni. Við það hverfur að mestu óvissan
varðandi virkni staðalsins í útreikningum.
Ingrid U. Olsson sagði einnig árið 1976 á ráðstefnunni í Los
Angeles og La Jolla (15) að gæta þyrfti varkárni þegar rætt væri
um niðurstöður úr sýnum sem eru tekin í nágrenni eldfjalla og
hverasvæða. Ennfremur sagði hún um eyjaáhrifin að sennilega
gætti þeirra lítið og að þau væru áþekk að styrkleika og munur-
inn sem mælist í geislavirkni milli norður- og suðurhvelsins.
Einnig vék hún að því nokkrum orðum að minni geislavirkni
hefði áður mælst yfir Svalbarða heldur en Abisko.
Hinn 3. september 1976 skrifar Sigurður Þórarinsson í bréfi,
að sýni frá fyrstu árum Islandsbyggðar virðist of gömul: „Hvað
sem kann að valda því.“ Ingrid U. Olsson svarar bréfi hans 8.
september 1976 í samræmi við umfjöllunina í (15). Hún skrifaði
3. mars 1980: „Eg býst við að bráðum komi að því, að við verð-
um að draga tímasetningar í Landnámu í efa.“ Frá þessu bréfi er
greint í (16) ásamt athugasemdum sem voru skrifaðar niður eftir
samtal við Kristján Eldjárn árið 1974. Hinn 10. maí 1982 skrifar
Ingrid U. Olsson dreifibréf til nokkurra íslenskra jarðfræðinga
þar sem greint er frá niðurstöðum Stuivers í greininni 1982: „Þær
leysa hluta af vandamálum okkar varðandi háan aldur á íslensku
sýnunum frá landnámsöld. Ég mun taka þetta fyrir á C-14 ráð-
stefnunni í Seattle í júní næstkomandi...“ Ágrip af erindinu er
birt í ráðstefnuheftinu.
Á áttunda áratugnum voru gerðar tilraunir í Uppsölum (35) á
kolsýrunámi jurta gegnum rótarkerfið. Þær sýndu að jurtir geta
tekið upp lítið magn kolefnis gegnum ræturnar. I Heidelberg (36)
var sýnt fram á að kolsýra í jarðvegi, sem berst þangað um rætur
jurta, inniheldur geislavirkt kolefni sem er breytilegt bæði eftir
árstíðum og milli ára.