Skagfirðingabók - 01.01.1967, Qupperneq 140

SKAGFIRÐIN GABOK
ig fisktökuhús, sem Kristján Popp, kaupmaður á Sauðárkróki, hafði
látið reisa og starfrækja. Þangað réðust því Frakkarnir til húsaskjóls
allir saman. Héldu sautján þeirra til í fisktökuhúsinu, þar á meðal
stýrimaður, en skipstjóri, ásamt brytanum, var til húsa heima á bæn-
um. Var talið, að skipstjóri og stýrimaður hefðu eigi unað samvistum
fyrsm dagana eftir strandið og jafnvel lengur.
Mjög var á orði haft, hversu Frakkarnir hefðu verið illa til fara.
Voru þeir flestir berfættir í tréklossum og annar búnaður þeirra litlu
betri. Rann mörgum til rifja að sjá, hversu vanbúnir þeir voru að
klæðum. Urðu ýmsir til að gefa þeim sokka, vettlinga eða aðrar skjól-
flíkur. Virtist það allt með þökkum þegið. Munu skipverjar og ef til
vill að einhverju leyti hafa greitt flíkur þessar með kexi eða öðru,
sem þeir átm ráð yfir. Annars voru kexbirgðir þeirra heldur af skorn-
um skammti.
Yfirleitt buðu Frakkarnir af sér góðan þokka, hvar sem þeir fóru
eða birmst. Þeir voru vingjarnlegir, hógværir og prúðir í framkomu
og afskiptalausir um allt og alla utan síns eigin hóps. Og þá sjaldan
að meðfædd lífsgleði þeirra brauzt út í smávegis ærslum, var þeim
af yfirmönnunum haldið í skefjum með hörðum aga. Eina broslega
hnuplsögu heyrði ég þó af þeim sagða. í fisktökuhúsinu, þar sem þeir
dvöldu, voru nokkrar tunnur með nýveiddri, saltaðri síld. Síðar kom
í ljós, að þeir höfðu notað óboðið innihald einnar mnnunnar sér til
matar. Sýndu þeir með því, að þeir kunnu betur að meta þennan dá-
samlega fisk en Skagamenn, sem nomðu hann aðeins til beitu og
skepnufóðurs. Um þetta heyrði ég talað aðéins með góðlátlegri kímni.
Að rúmlega viku liðinni voru Frakkarnir fluttir á hestum inn á
Sauðárkrók, um sextíu kílómetra vegalengd. Aðeins skipstjórinn á-
samt tveimur mönnum öðrum varð eftir á strandstaðnum. Sá, sem við
þriðja mann tók að sér að flytja Frakkana, var Sigurður Gunnarsson,
bóndi á Fossi á Skaga, mikill hugmaður, hestamaður og þrautreynd-
ur ferðagarpur. Gekk ferðin fremur skrykkjótt, enda fór saman
slæmur vegur og lélegir reiðmenn. Voru Frakkarnir alltaf annað veif-
ið að detta af baki, gæla við hestana eða staðnæmast og tala við fugl-
ana, sem flugu upp af leið þeirra. Var síðar haft eftir Sigurði bónda,
að skipshöfn þessi hefði verið einhver hvumleiðasti flutningur, sem
138