Jón á Bægisá - 01.12.2010, Síða 107

Sendibréfum þýðingar (i$}o)
Ég ætla að svara henni stuttlega að sinni þar sem ég hef í huga að láta gefa
út „Predikun um hina ástkæru engla'1 og, sé það Guðs vilji, útfæra þetta
nánar þar. I fyrsta lagi er ykkur kunnugt að í páfadómi er ekki einasta
kennt að dýrlingarnir á himnum biðji fyrir okkur, hvað við getum ekki
vitað því ritningin segir okkur ekkert slíkt, heldur hafa menn líka gert
dýrlingana að guðum, þannig að þeir skuli vera verndarar okkar sem við
eigum að ákalla, þar á meðal ýmsa sem aldrei hafa verið til í lifanda lífi,
og hverjum og einum dýrlingi hefur verið eignaður sérstakur kraftur og
vald, einum yfir eldi, öðrum yfir vatni, öðrum yfir drepsóttum, sótthita og
allskonar plágum, þannig að Guð sjálfur hlýtur að hafa orðið að vera ansi
hyskinn og látið dýrlingana virka og vinna í sinn stað. Pápistarnir virðast
nú finna hvers konar viðurstyggð þetta er og draga því heimulega í land,
taka til hjá sér og fegra vegna fyrirbæna dýrlinganna. En þessu ætla ég að
fresta að sinni. En ég heiti því að ég mun ekki gleyma því né láta slíka
snurfusun og fegrun átölulausa.
í öðru lagi vitið þið að Guð hefur aldrei boðað að við eigum að
ákalla engla eða dýrlinga um fyrirbænir, þess finnast heldur hvergi
dæmi í ritningunni; því við sjáum að hinir ástkæru englar ræddu við
ættfeðurna og spámennina en aldrei er neinn þeirra beðinn um fyrir-
bænir, þannig bað ættarforfaðirinn Jakob ekki stríðsengilinn2 sinn um
fyrirbænir heldur meðtók eingöngu blessun hans. Við finnum aftur á
móti andstæðuna í Opinberunarbókinni þar sem engillinn vill ekki að
Jóhannes3 tilbiðji sig og kunngjörir að dýrkun dýrlinga sé sprottin af
eintómum hégóma mannanna og sé þeirra hugkvæmdx*v án orðs Guðs
eða ritningarinnar.
Þar sem okkur ber ekki að aðhafast neitt í þjónustu Guðs nema fyrir
boðorð hans, og hver sá sem slíkt gerir freistar Guðs, þá er ekki ráðlegt né
skal það líðast að menn ákalli framliðna dýrlinga um fyrirbænir eða kenni
slíkt, heldur skal það miklu frekar fordæmt og kennt að forðast slíkt. Því
ræð ég engum til þess og vil þannig ekki íþyngja samvisku minni með
1 Þýð.: Sem hann gerði ekki. Sjá: „Sermon von den lieben Engein", Weimar-útgáfan, 32
bindi, bls. 111 o.s.frv.
2 Þýð.: Fyrsta Mósebók 32:24-28 — IB’07, GT bls. 41: „Jakob varð síðan einn eftir og
maður einn glímdi við hann uns dagur rann. Þegar honum varð ljóst að hann gæti ekki
sigrað Jakob sló hann í mjöðm hans svo að hann gekk úr augnakörlunum er þeir glímdu.
„Slepptu mér,“ sagði maðurinn, „því dagur rennur.“ „Ég sleppi þér ekki nema þú bless-
ir mig,“ svarar Jakob. „Hvað heitir þú?“ spurði maðurinn. „Jakob,“ svaraði hann. „Þá
mælti hann: „Ekki skaltu lengur heita Jakob heldur Israel því að þú hefur glímt við Guð
og menn og unnið sigur.““
3 Þýð.: Opinberunarbók Jóhannesar 22:9 — ÍB’07, NT bls. 343: „Hann segir við mig:
„Varastu þetta! Ég er samþjónn þinn og systkina þinna, spámannanna og þeirra sem
varðveita orð þessarar bókar. Tilbið þú Guð.““
á Jffiayúá — Ég kann að þýða; það kunnið þið ekki.
105