Tímarit Máls og menningar - 01.03.2014, Qupperneq 49

N á t t g a n g a í s t r í ð s m y r k r i
TMM 2014 · 1 49
***
Morguninn eftir var farið snemma á stjá og var þá ótrúlegt að hugsa til
þess að friðargæsluliðarnir hefðu gengið í rúman klukkutíma án þess að sjá
handa sinna skil. Núna mátti telja byggingarnar og kofana á fingrum sér á
leiðinni og var þetta innan við tíu mínútna gangur í dagsbirtu. Gallinn við
dagsbirtuna var hins vegar sá að við sjóndeildarhringinn norður af bænum
mátti sjá sprengjuþotur flughersins steypa sér í lágflug að æfa árásir á valin
skotmörk. Æfingarnar vöktu mikinn óhug íbúa en jafnframt mikla reiði
Tamílatígra.
Þegar fram liðu stundir þótti hugsjónamaðurinn ungi erfiður í samstarfi
og skrýtinn í skapi. Það var ekki til að auka orðstír hans innan sveitarinnar
að á fyrstu dögunum á nýrri starfsstöð í bænum Mannar á vesturströndinni
keyrði hann á mann á vélhjóli með þeim afleiðingum að hann fótbrotnaði og
var haltur eftir allar götur síðan. Strákurinn hafði eins og svo margir nýliðar
flaskað á því að aka jeppanum of greitt og horft í vitlausa átt í vinstri umferð-
inni sem var óbreytt frá nýlendutíma Breta. Í ljós kom að þetta var skólastjóri
barnaskólans í Mannar sem naut mikils álits í sínum heimabæ. Varð þetta
atvik, þótt slys væri, til að rýra trúverðugleika friðargæslusveitarinnar og
torvelda samskipti við heimamenn, enda töldu þeir skólastjórann hafa fengið
smánarbætur, sem mátti til sanns vegar færa.
Nafn smábæjarins Mannar átti eftir að komast í fréttir nokkru síðar
vegna þess að þar voru hálfu ári síðar unnin einhver ljótustu voðaverk allrar
stríðssögunnar á Srí Lanka og var þó af nógu að taka í þeim efnum. Þeir
friðargæsluliðar sem komið höfðu að morðvettvangi voru lengi að jafna sig
og gleymdu sennilega aldrei því sem þeir sáu þar, ekki síst börnunum.
***
Fljótlega eftir myrkurgönguna í Kílinochchi hófust bardagar á nýjan leik.
Stórsókn stjórnarhers Srí Lanka virtist koma Tamílatígrum í opna
skjöldu, það var að minnsta kosti mat flestra erlendra fjölmiðla. Þetta
mat var ekki í samræmi við þau skilaboð sem fengust á fundunum við
yfirmenn Tígranna í Kílinochchí sem vöruðu ítrekað við yfirstandandi
landhernaði. Nú kom það Tígrunum alvarlega í koll hversu ósveigjan-
legir þeir höfðu verið í friðarsamningalotum á fyrstu árum vopnahlésins.
Hvað yfirvofandi hernaðarátök varðaði, var meginvandi Tígranna sá að
þeim hafði gengið afleitlega á undanförnum árum að smygla skotfærum
og sprengjum til norðurhluta eyjarinnar í samanburði við fyrri ár. Munaði
þar sennilega mestu um aukna samvinnu sjóhers Srí Lanka við Indverja
sem leiddi til þess að fjölmörgum skipum hlöðnum skotfærum var sökkt í
miklum sprengingum eftir árásir úr lofti. Hins vegar var talið að stjórninni í