Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Qupperneq 13

Rétt fyrir síðastliSin jól gengu um það miklar
sögur, að einhver ónafngreindur Júði, sem orðið
hefði fyrir barðinu á Nazistastjórninni, og væri
því á móti Hitler og auk þess ríkisborgararéttar-
laus frá nýári 1936 að telja, vildi taka að sér ríkis-
skuldir vors kæra lands, ef hann fengi íslenzkan
ríkisborgararétt. Fylgdi það sögunni, að Eysteinn
væri æstur í að lcría 20 þúsund krónur út úr gjald-
eyrisnefndinni, líklega í stimpilgjald og greiðslu-
merki á Júðann, en allt hefði strandað á því, að
brjóstvitið í nefndinni hefði ekki haft neitt sér-
stakt innstikk á þann hebreska; kannske rennt
grun í, að aurarnir hans yrðu ekki sem lausastir
hjá Hitler. Hvað sem um það er, hefur Júðinn
ekki sýnt sig enn og er það illa farið, því að ein-
hverntíma hefur íslenzkur ríkisborgararéttur far-
ið fyrir minna og jafnvel kostað þjóðina peninga
í barnsmeðlögum og þessháttar.
Vér áttum eitt sinn tal við Sigurð Jónasson um
þetta mál, því að það má segja það eins og er, að
til hans sækir SPEGILLINN aðallega vit sitt á
hinum hærri f jármálum. Var það rétt svo, að hann
hafði heyrt Júða þennan nefndan, en gerði annars
Iítið úr honum, og sagðist sjálfur hafa á hendinni
miklu betri Júða, sem hann hafði séð útstilltan í
kassa á heimssýningunni í Chicago, og þegar lit-
ist vel á. Kvaðst þó af eintómri föðurlandsást ekki
vilja ota honum allt of mikið, því að slíkt yrði
misskilið og vanþakkað.
Nú ganga enn sögur um, að Hermann standi í
samningum í úttlandinu um einn Júðann enn, sem
vilji láta margar milljónir fyrir íslenzkan ríkis-
borgararétt. Er sá af kynstofni Leví og því vel
ættaður. Vill hann taka að sér heila klattið, sem
land vort skuldar, og ekkert hafa fyrir nema
borgararéttinn, sem áður er nefndur. Þó að það
sé að vísu hálf kvíðvænlegt, ef þjóð vor á að vera
orðin júðflekkótt eftir nokkur ár, skal samt mik-
ið til mikils vinna, en þó mætti sleppa billega við
borgararéttinn, með því að gera hann að heiðurs-
borgara á Húsavík, og telja honum trú um, að það
sé miklu fínna en að vera íslenzkur ríkisborgari.
Annars höfum vér mesta trú á því að stjórn vor
klúðri þetta mál svo, að vér fáum engan Júða, en
verðum að láta oss nægja Sturlunga og Þórð úra,
hér eftir sem hingað til. En benda mætti samt á
það, að þegar farið verður að sekta landráðamenn
vora, áður en þeir verða fluttir til Grímseyjar,
verða þessar sektir auðvitað greiddar í enskum
pundum, til mikils hagræðis fyrir ríkiskassa vorn.
Verður líklega sá endirinn á, að landráðamenn-
irnir verða skástu mennirnir, sem við eigum, og
bjarga oss frá yfirvofandi hruni. Gæti Eysteinn
sagt við þá, þegar þeir fara að borga: „Þér ætluð-
uð að gera mér illt, en Hermann sneri því til góðs
með röggsemi sinni og viðbragðsflýti“.
RAUÐKA — 2
9