Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Qupperneq 47

„ þav etekkt nocj
J>A$,an£)ft$i'Kcí þiH,ací
þú láriir þejsum rónum
kunniruijum þínum
búfckurnarminai^helcluK
rr ,y, „ jJMU u eytu'.
'-Í5
Lögvfsi og speki Iæra þar
landsins vors frómu júristar.
Útvalinn skal sá öðlingsmann,
er þeim skal kenna sannleikann.
Þórður einn kunnur þaðan fór,
svo þörf var á nýjum prófessór.
Dubbaðir voru upp drengir tveir;
dramatísk afdrif fengu þeir.
ísleifur heitir annar sá
— aumt er slíku að greina frá. —
Historíunnar helga safn
hafði ei áður þetta nafn.
Sendur hann var úr bænum burt
til bóklegra mennta — en þá hvurt?
Sendur að læra — en læra hvað?
Látum nú vera að fást um það.
ísleifur þessi oss er tjáð
hjá yfirvöldunum sé í náð,
og hreppir hið þráða heiðurs stig,
þótt heimskan og Dungal ygli sig.
Haraldur einn með hryglu róm
hótar bannfærðum refsidóm,
og Vilhjálmur nokkur vestanmann
er vísastur til að styðja hann.
(Hér er rifið blað.)
BIs. 20.
Nú býður mér Hambró heim að
borða
heitar lummur og bolsaspað.
Já! Sá á nú held ég soldinn forða;
ég segi bara ekki meir um það!
Væri ég ráðherra í ríki hans
rausn mín spyrðist til næsta lands.
Nú verð ég að hlusta í satans
símann,
því sjálfsagt brugga þeir vélráð enn.
Þið sjáið, hjá mér er tæpt um tímann
að tala við ykkur, heiðursmenn.
„Fjórir og fjórir eru sjö . . .
Farvel, sælir og addíö!“
(Hér kemur skemmt blað.)
*
43