Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Síða 68

Sést nú ekki í sveitunum landi,
sífellt þróast hnignunar andi,
í sumar Blöndal sendur a'ð þefa
aS sunnan var, og skýrslur aS gefa.
I fjósunum hann leitaði að landa;
hverjar nútildags tíðlega existerast íJosnar þjóðin seint við þann fjanda.
aðsteðjandi þrengingum, item ýt’ um sveitir allsstaðar var ’ann,
optíega áður uppáfallið eilíflega bölvaður far’ ’ann!
mannfólkið á undan
gengnum öldum. Yngismeyjar ógiftar bíða,
(XII. 2.} exjsterast hórdómur víða.
Mottó: Hirtingar hjálpa ekki, Makabýtta maður og kona,
heimur versnandi fer, etc.marml,'fj5 það gengur nú svona.
Veraldar-
anstaltir
Guðsbarna,
Sama melódía og við hið gamla
huggunarvers:
Pósturinn er andaður austan,
fil andskotans með töskuna skauzt hann.
Lifir þar í brennisteinsbrælu,
burt frá allri veraldar sælu.
Alþýðan er alltaf að græða,
útskúfaðir líta til hæða.
Stjómin er i stöðugum önnum,
straumtruflun hjá Sjálfstæðis-
mönnum.
Jónas orðinn mannvinur mesti,
minnist varla á Ihaldsins bresti.
En Hermann hefur afrekað annað:
Innflutning á skotvopnum bannað.
Hambró ekki hættir að Iána,
þó hræddur sé við fjármálakjána.
Eysteinn Iætur Ihaldið greiða,
enda er Framsókn snjallari að eyða.
Kommúnista kallarnir hræðast,
en kringum þá í hrifningu læðast,
fækka tekur friðsælum dögum
við framkvæmdir á Nýbýlalögum.
Bændur fá úr Bjargráðasjóðum
betri lán — og græða því óðum.
Loforð ætla öll sín að efna:
endurgreiðslu er valla að nefna.
Ekki batnar ólukkans tíðin,
úti er sama blindösku hríðin,
herðir nú að hálsi á bændum,
horfellir og sultur í vændum.
Bölvað er hvað Bolsunum fækkar,
og Bændaflokkur daglega stækkar.
Hnigna virðist Framsóknar-sálum,
en Sjálfstæðið í landinu á nálum.
Bæjarlæki bændurnir virkja,
biskupinn er hættur að yrkja,
minnkar því um leirburð í landi,
lofaður sé hans geistlegi andi!
atvinnuvegi vora, fjósaverk, síldarbræðslu,
sprúttsölu o. s. frv., allt eftir því í hvaða landi
þeir eiga að starfa. Iðnlánasjóð skal efla og fá
hann í því skyni í hendur ráðvöndum Framsókn-
armönnum. Samþykkt var ennfremur að vera á
móti kommum og krötum, í refsingarskyni fyrir
asnaspörk þeirra, — þangað til viku eftir næstu
kosningar.
Þetta voru nú störfin og stafar það bara af
ritfimi minni, hve lítið fer fyrir þeim á papp-
írnum.
Síðasti dagurinn var sá bezti, því að þá héld-
um vér hóf vort að Hótel Borg, sem fór hið
prýðilegasta fram og gæti verið íhaldinu til
fyrirmyndar. Það væri ofætlun að fara að rekja
allar ræðurnar, sem haldnar voru, en þó get ég
ekki stillt mig um að minnast á fyrirlestur Ólafs
á Hellulandi um óþekkta hermanninn (líklega
hefur Ólafur kallað hann svo, til þess að minna
á, að Skagfirðingar eiga þekktan Hermann).
Þessi óþekkti hermaður var annars viðstaddur
og mun ræða Ólafs hafa verið byggð á sann-
sögulegum upplýsingum frá honum sjálfum.
Hann mun vera úr Flóanum, og hefðu nærsveita-
menn sjálfsagt mörgu að bæta við, ef þess væri
farið á leit, og skal ekkert fullyrt um það,
hvernig þeim (og svo hermanninum sjálfum)
hefur liðið innan um sig undir ræðu Ólafs.
(Rétt á eftir hélt Ólafur útvarpsræðu um kynn-
ingu bænda, og þótti oss suraum — með tilliti til
hinnar ræðunnar — að hennar muni ekki vera
vanþörf.) Vér getum ekki farið frekar út 1 þessa
sálma hér, en ef einhver er forvitinn, er rétt að
spyrja einhvern þátttakandann í hófinu — helzt
af suðurláglendinu, því að þeir hafa vafalaust
bezt kunnað að meta ræðuna, eftir því sem efni
stóðu til.
Næsta flokksþing er þegar í undirbúningi og
verður tilkynnt í útvarpinu, „hvoru megin“ það
verður haldið.
M osa þingsskrifarinn.
64