Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Side 74

að því loknu sýndu nokkrir íþróttamenn sund, og
voru þeir flestir úr umbótaflokkunum, sem líka
hafa að kjörorði: „Flýtur meðan ekki sekkur“.
Vér kvörtum yfir ræðumannsleysi við þetta tæki-
færi, og var það þó ekki af því, að ræðumaðurinn
væri ekki viðstaddur, það var hann og með ræð-
una í vasanum. Viljum vér bæta upp vanrækslu
afturhaldsins með því að birta hér ræðuna í heild,
enda færi hún annars á glæ og væri fyrir gýg
samin, því íhaldið vígir aldrei byggingar nema
einusinni, en vér höfðum þó efni á að vígja Laug-
arvatnsskólann — þetta musteri lýðræðisins —
þrisvar. Hér kemur ræðan, sem höfundur hefur
látið tilleiðast að leyfa oss að prenta.
Hæstvirt ríkisstjórn, háttvirtu gestir, nema
íhaldið!
Þið verðið að fyrirgefa, að ekki gat mér . . . öh
. . . dottið í hug, að ég yrði fenginn til að tala
hér, svo það má búast við, að þetta verði slitrótt,
en ég vil bara ekki láta undir höfuð leggjast að
fræða ykkur um, hverjum þið eigið að þakka þetta
musteri heilbrigðinnar. Kyrrstöðumenn þessa bæj-
ar drápu þessa hugmynd mína, þegar hún kom
fyrst fram á Alþingi 1923. En, eins og þið sjáið,
er hún nú risin upp í steini og tré, að viðstöddum
fjölda af meira og minna góðu fólki. Það má
vafalaust telja það sigur fyrir umbótaæskuna í
landinu, sem ég er foringi fyrir, að sá, sem fyrst-
ur brá fæti fyrir sundhallarmálið á Alþingi, dó
skömmu seinna og sömu leiðina fór sá, sem ætlaði
að gera Guðjón prófessor Samúelsson vitlausan
með 20 aðfinningum um höllina, sem voru jafn-
harðan reknar til baka. Ég vona, að Valgeir fari
sömu leiðina fyrir að vera að snúa lauginni við
fyrir honum Guðjóni prófessor, sem hafði látið
djúpa endann snúa upp í brekkuna, til þess að
fátækur verkalýður gæti haft atvinnu af því að
fylla upp að neðan og grafa að ofan. Og fleira
mætti telja, sem betur væru farnir yfir landamær-
in fyrir afskipti sín af þessu sundhallarmáli, svo
sem borgarstjórann, sem aldrei hugsar um annað
en peninga, og fyrirlítur allar hærri hugsjónir í
sambandi við sundhöllina. En við hinir munum
lifa, sem mest og bezt höfum komið henni á fót,
eins og Magnús Stefánsson, sem skrifaði flestar
skammargreinarnar í Nýja Dagblaðið, þegar eng-
inn annar fékkst til að skrifa í það blað, nema ég
og Fúsi í Borgarnesi lítilsháttar, og svo hann
Gvendur Kristinn, sem hefur barizt með óþreyt-
andi elju í þessu máli, þrátt fyrir annríki hjá
Héðni, að ógleymdum sjálfum mér, sem þó hafði
nóg að gera í þá daga við Sæmund Th. Johnsen
og fleiri þessháttar peija. Samt dettur mér ekki
í hug að fara fram á það, að mynd af mér verði
hengd hér upp, eins og gert var í Laugaskóla,
heldur hafði mér dottið annað í hug, sem sé, að
hengja hér upp mynd af honum Jóni Árnasyni,
því í rauninni er allur Framsóknarflokkurinn
saman kominn í andliti þess eina manns, og Sund-
höllin — musteri heilbrigðinnar — á að sýna ein-
hversstaðar svip hins heilbrigða flokks í landinu.
Ég segi hins heilbrigða flokks, því nú er Alþýðu-
flokkurinn orðinn öfgaflokkur, síðan hann ætlaði
að steypa undan honum Ólafi mínum Thors, en
það tókst nú ekki sem betur fór, og mun ég fram-
vegis leyfa mér að kalla hann olíuflokkinn. Ég vil
í þessu sambandi taka það fram, að ég vil ekkert
hafa með kommúnistana að gera lengur . . . öh . . .
70