Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Side 83

C&Táfctgriparæktarfélng Akureyr-
Lnr hefir fest kaup á þarfanauti, ex
'verður fyrst um sinn hjá Jóni o>
Páli^i fjósi þeirra^ við Aðalstræt.
Ennfremur hefir télagið gertj'
samning við Ben. Björnsscn ii Hö-f
opfner) um naut hans kúaeigend-r,
jm til afnota næsta ár
Stjórnin hefú og skipt kúnum í
pænum milli þessara tveggja
na’uta þannig: ' Naut Benedikts
gengur um útbæinn og brekkur að
Kaupvangsstræti og Þingvallastr.
tNaut félagsins aftur þaðan og inn
*>ö bæjartakmörkum Undanþágu
Jiessu svæði hafa. Jakob Karls-
son. Lundi og Ræktunarfél. Norð-
urlands.
Æinstaka kúaeigendur i þessum
bæjarhlutum geta «fengið hitt
nautið lil afnota þegar sersiakleg;
stendur á.
Menn snúi ser til: í útbænum:
Benedikts Björnssonar (leigir hja
Haídal). í tnnbænum til Ármann>
Ísleifssonar (leigir hjá Jóni Geirs-
^yni).
Gjaldið (nautstollurinn) óskast
greitt um leið og nautin eru notuð.
’-s Hefir stjórnin ákveðið það kr
8 00, svo von sé til að nautahaldii.
keri ts ig.
5* h. stjórnar N. A
jt-Siq G. Sigurðsspn.
nefndur ,,naut Benedikts“) lítur út fyrir að vera
prívateign, og ætti félagið, þegar nautstollarnir
fara að drífa að, að kaupa tuddann inn í sam-
vinnuhreyfinguna. — Fyrir áskoranir frá Akur-
eyringum birtum vér í dag myndir úr starf-
semi nautanna, og vonum að þær verði til „í glasi
og ramma“ í hverju húsi og fjósi á Akureyri, áð-
ur langt um líður. Eitt virðist hafa gleymzt, og
það er nefnd, sem ákvarðar hvenær „sérstaklega
standi á“.
Þjóðarbúskapur.
Það skeður öðruhvoru, að jafnvel þeir, sem
með völdin fara, játa það, að ekki sé allt í stak-
asta lagi. Þessvegna viljum vér ekki neita því, að
grein Jóns Árnasonar fyrir nokkrum dögum kom
yfir oss eins og nýuppskrúfaður þrumari úr heið-
skíru lofti. Auðvitað tók Jón það fram, að hann
talaði ekki af hálfu neinnar stjórnar eða stjórn-
málaflokks, en það var bara til að sýna, hvað hann
væri gáfaður að finna þetta út sjálfur. Raunar
var það óþarfi, því að þetta vita allir. Þar sem
vér gerðum ráð fyrir, að öll bjargráð Jóns „gæti
ekki komizt fyrir í stuttri blaðagrein", heldur
myndi hann hafa eitthvað meira í skjóðunni (sál-
inni), gerum vér oss ferð til Jóns í þeirri von að
fá viðtal, því við erum gamlir kunningjar, en Jón
(XII. 15.)
sauðtryggur í sér. Vonin brást heldur ekki, því að
jafnskjótt og vér vorum komnir upp í Samband
og inn í einkaskrifstofu Jóns, sendi hann út ordru
þess efnis, að öll útflutningsverzlun Sambandsins
skyldi stöðvuð þann daginn, svo að hann gæti tal-
að við oss í góðu næði. Hann byrjar á því að gefa
oss vel í nefið, og hefur svo ræðu sína á þessa leið:
— Ég þarf sosum ekki að spurja um, hvað þú
viljir mér, og þá eins gott að segja þér allt af létta,
fyrst þú ætlar þér ekki að fara með það í blöðin.
Mér hefur lengi sem bankaráðsformanni ofboðið,
hvað við erum skítblánkir — það er að segja rík-
ið, því þeir einstöku þegnar komast sæmilega af,
ef þeir hafa kunnað að búa um sig. En maður
verður nú líka að hugsa um ríkið einstöku sinn-
79