Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Qupperneq 85

Naínbœtur
(XII. 22.)
Það byrjar enginn að bæta fat
nema bili bráður og opnist gat,
bví hér bekkja allir heilræðið:
„Heilbrigðir burfa ei Iæknis við“
Það flottar upp á bó flík sé ljót
að fá á ræfilinn glæsta bót,
svo aflóga grip má una við,
bví allir horfa á nýnæmið.
Ef ekkert er tekið eftir ber
og enginn NÁFNINU virðing lér,
bá skaltu Ieggja lag bht við
landsstjórnar saumaverkstæðið.
Því baÓ setur á big beztu bót,
sem brosandi vínkar öllum mót,
og að bér sú reynsla andar hlý,
að unnið er Iítið fyrir bví-
Fyrst náttúran getur af nægtum
veitt,
hver neitar be>m gjöfum yfirleitt?
Og leitirðu bess, sem skærast skín,
bá skiiurðu Guðmund Hagalín.
Á verkstæðið byrftu ýmsir inn
og endurnýja bar gallann sinn.
Hann Þórbergur bæta barf sín
föt,
bví bar eru komin slysagöt.
Möller var áður mikið nafn,
af metorðum átti laglegt safn.
Nú veitt’ ’onum ekki’ af umbótum,
svo eitthvað hyrfi af blettunum.
Og nafn barf að skipta alveg um
hann Oddur sterki af Skaganum.
Og Laufey kemst aldrei inn á bing
án bess að hljóta Iagfæring.
Með angist ég minnist útlitsins
á æðsta bingmanni SPEGILSINS.
Ef hann ætti að vaxa og verða stór,
bá veitti ekki af kúa-prófessór.
Eg vona, að gjafarinn verði snar;
hann veit, að menn bíða aðgerðar
— landinu mjög til minnkunar —
milli heimsins og sleggjunnar.
Æ, æ.
í þessi fórnardýr trafíkurinnar, og verða svo kass-
arnir tæmdir að kvöldi. Er víst meiningin að vakt-
hafandi lögregluþjónn fái einhverjar sanngjarn-
ar prósentur af því, sem þannig fellur til.
Fyrir alllöngu er búið að láta blöðin birta
myndir af handabendingunum, og er satt bezt að
segja, að vér erum lítið fróðari eftir að hafa séð
þær. Eru bendingar þessar sniðnar eftir gömlum
myndum, sem á sínum tíma voru teknar af trafík-
stjórn Knúts og þóttu góðar þá. Munum vér nefna
helztu dæmi: Ef umferð skal stöðva framanfrá,
réttir lögregluþjónninn framlöpp upp í loft, og á
sama hátt afturlöpp, ef stöðva skal aftanfrá. Ann-
ars er þetta framanfrá og aftanfrá ekki vel skilj-
anlegt. Vér hefðum haldið, að ef stöðva skal mann
aftanfrá, sé einfaldast að taka í afturendann á
honum og reyna að halda honum þannig, en lík-
lega ber þetta ekki þannig að skilja. Jæja, þeir
skilja það að minnsta kosti í öðru lífi, sem verða
fyrir barðinu á umferðinni, og það ætti að vera
nóg. Ef stöðva skal umferð frá hægri, er réttur
út hægri armleggur og vinstri til að stöðva frá
vinstri. Þetta er svo einfalt sem það getur verið,
enda heppilegast fyrir alla hlutaðeigendur. En í
reglunum er ekkert nefnt um það, hvemig fer, ef
hlutaðeigandi skipast ekki við bendingunum. Er
því rétt að segja það strax: Það fer illa. I flest-
um tilfellum verður hlutaðeigandi undir bíl og
verður honum þá pundað í sorpkassa þann, er áð-
ur er getið, og ekki nóg með það, heldur fær dán-
arbúið að borga sekt.
Ekki er neitt getið um, hvernig hinar nýju
reglur snúast við hjólreiðum á gangstéttum, sem
hingað til hafa verið aðaleinkenni Reykjavíkur-
umferðarinnar, en sennilega fá þeir einhver verð-
laun, sem bezt ganga (hjóla) þar fram.
Vér vonum nú, að allir, sem lesa þetta greinar-
korn, séu farnir að skilja til hlítar, að umferðin
er ekki nærri eins vandasöm og menn hafa hing-
að til haldið, og að það er ekki nema leikur einn
að sleppa. lifandi leiðar sinnar í Reykjavíkurbæ,
ef lagið er með.
Knútur SP.
RAUÐKA — 11
81