Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Side 106

Sjómannaskólinn nýji (XIII. 2.-3.)
Það hlýtur að vera rangur skilningur, sem þó ekki nema svo sem 60 menn á móti 120—130
lengst af hefur loðað við íslenzku þjóðina, að á þeim litlu. Sparast því hér 60—70 manns handa
flestallt, sem gáfaðir sérfræðingar og -vitringar ríkisstofnununum, og er ekki nema gott á þessum
vilja koma í framkvæmd, geti ekki komið að full- tímum, þegar allt draujar sig um að spara vinnu-
um notum vegna þess, að það sé þjóðinni og kraftinn. Haukanesið hefur nú þegar riðið á vað-
kassa hennar ofviða og setji allt á hausinn. Hvern- ið með sparnaðinn, og eftir þá reynslu er engin
ig var ekki t. d. með allt andþófsnöldrið móti furða þó Alþýðuflokkur vor vilji kaupa sem fyrst
Sundhöllinni og Þjóðleikhúsinu, sem var skellt einn eða tíu nýtízku togara, sem ekki kosta nema
upp af hugsjónamönnum vorum og hefur sýnt sigmilljón stykkið.
að vera bæjar- og landsprýði og bera sig auk þess Það fyrirtæki, sem einna mest er á döfinni nú,
prýðilega. Sama yrði vafalaust að segja um hinaer hinn nýi stýrimanna-, vélstjóra-, loftskeyta-
ágætu nýtízku togara, sem vér viljum koma ámanna- og skítkokkaskóli. Allir eru sammála um
laggirnar, og ekki ættu að standa að baki hinumnauðsynina á slíkri stofnun, og enginn heyrist
frönsku og portúgölsku, sem ekki kosta nema einanefna, að peningar séu ekki fyrir hendi; en það
litla milljón króna, ef fara á eftir verði þeirraer annað, sem er vel á vegi að setja allt málið í
síðustu, en geta svo hirt allt af fiskinum: grút-strand, og það er spurningin: Hvar á skólinn að
inn, gotuna, kvarnir, hausa og kútmaga, svo þaðstanda? — Nú á hinn gamli, úrelti kumbaldi að
helzta af fiskinum sé nefnt. Þeir moðhausar, semvísu ágæta lóð, þaðan sem sjá má til sjávar í góðu
eru að ygla sig gegn svona framförum, ættu þóveðri, og er sæmilega settur fyrir kennara og nem-
með góðri hjálp að geta reiknað út, að 1600 tonnaendur, en ýmissa hluta vegna vilja vitringar, sem
togari getur fiskað á við 4—5 venjulega, og þarf sjá lengra fram í tímann en annað fólk, flytja
Eins hreinleik og skírlífi vanda skal vel
og varðveita klaustursins lendur.
Hann Þorbergsson Jónas ég tilvalinn tel
að takast það embætti á hendur.
Hann þekkir hve margt er í veröldu valt
og viðsjálar „ástalífs fjörur“.
„Svo allaveganna varast þú skalt
öll vélræði og Djöfulsins snörur“.
Hugunum lyftir in heilaga þögn
og hjörtunum bænirnar ylja.
Hann Jónas frá Hriflu — að samherja sögn —
mun samvinnu-þagnirnar skilja.
Já, bænþagnar-stjóri hann upplagður er,
því ýmislegt kann hann að sýsla.
Og geti ’ann ei þaga'ð á þingfundum hér,
þá er hann vanur að hvísla.
Og klaustrið þarf bryta, sem eðlilegt er,
þótt ei þurfi mikils að njóta.
Hann Hermann er beztur — það sála mín sér —
f soðið að dorga og skjóta.
En bænþagnar-stjórinn og brytinn ég vil
að búi í tvíbýlisklefa,
svo verzlegan bæði og andlegan yl
hvor öðrum þeir megi þar gefa.
Til alhliða blessunar ætíð var meint
hvert orð, sem hann Vídalín sagði.
Og óvininn lagði hann alla tíð hreint
á andlegu sniðglímu bragði.
Svo út myndi taka sig táknandi hér
á tvílembings-svefnklefa stafni:
„Hver, sem með rógburð og fláttskapinn fer,
hann fiskar í Djöfulsins nafni“.
IV.
Þótt vel hafi tekizt að velja hér lið,
svo veröld ei klaustrinu grandi,
þá á ekki heima neitt einveldissnið
í upplýstu skrílræðis landi.
Og þess vegna hefi ég hugsað með mér,
að Haraldur — vinsæll og iðinn —
skipi það liðið, sem enn eftir er,
svo örugg sé þjóðin með friðinn.
Æ, æ.
102