Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Qupperneq 112

(XIII. 6.)
t kjölíar Leiís heppna.
íslendingar eru smámsaman að sogast inn í
hringiðu heimsmenningarinnar, og er ekki nema
gott eitt um það að segja, enda þótt það kosti
nokkra heilahristinga hjá sumum, því að enginn
skaði þarf að vera þar með skeður, ef þeir hafa
ekki annað brúk fyrir heilann en hrista hann.
Einhver minnisstæðasta og hugstæðasta þátttaka
vor í áðurnefndri menningu er enn hin glæsilega
Miðevrópuför Sog-Kósakkanna okkar í haust, þeg-
ar jafnvel helztu menn þjóðanna, sem heimsóttar
voru, urðu svo hrifnir, að þeir gerðu hvern dipló-
matiskan baularann á fætur öðrum, svo Evrópu-
pólitíkin hefur ekki komizt neitt líkt því í samt
lag aftur, og kemst áreiðanlega ekki fyrst um
sinn.
Því var spáð bæði af aulum og fróðum, um það
meira stáss af kollega vorum en sú núverandi
revý.
Með þessum fáu orðum sé afgreidd leiklist sú,
sem nú er á döfinni, og litið fram í tímann. Fyrir
skömmu skeði það, að Jónasi vorum barst bréf
frá hinum góðkunna skopleikara Reumert, þar
sem hann vill æstur koma hér og leika fyrir ekk-
ert, ásamt frú sinni, ef það mætti stuðla að því, að
bekkir kæmu í Þjóðleikhúsið. Nú má Jónas ekki
fá bréf, án þess að skrifa um það grein, hvað
hann og nú gerði, og tók það samt fram, að ekki
ætti hann að leika sjálfur. Vér höfum heyrt undir
væng, að Reumert eigi að æfa hér Skugga-Svein,
og hafi sjálfur sett það upp að hafa Framsóknar-
menn í öllum hlutverkum, því að þeir einir geti
náð hinum rétta blæ sauðmenningartímabilsins.
Verður þetta því líklega svo að vera, enda þótt
það komi dálítið í bág við nýútkomna grein Jón-
asar, „Hin milda hönd Framsóknarflokksins", þar
sem hann lýsir því réttilega, en þó af mikilli við-
kvæmni, hvernig hann hafi alltaf notað Ihalds-
Jin starki: JSnks ."önsson.
menn í allar nefndir og þessháttar, til jafns við
aðra flokka, og þannig aukið frið og eindrægni í
landinu með þeim ágætum, sem allir sjá. Vér get-
um ekki annað en óskað forgangsmönnum þessa
fyrirtækis til lukku með það fyrirfram, og vonum,
að árangurinn verði svo glæsilegur, að Reumert
þurfi ekkert að leika sjálfur — komist alls ekki
að fyrir aðsókninni að Sveini.
LeiJcvinur.
108